Heimilisblaðið - 01.01.1946, Blaðsíða 18

18
HEIMILISBLAÐIP
— Og allan þennan tíma hefnr þú haldið að ég væri
dáin?
Hann kinkaði kolli, því kökkurinn í liálsi lians varn-
aði honum máls.
— ÍÉg skrifaði þér þar, sagði liún. Ég skrifaði bréf-
ið, áður en ég stökk fyrir borð. Það fór til Nome með
skipinu.
— Ég fékk það aldrei.
— Þú fékkst það aldrei? Það var mikill undrunar-
lireimur í rödd hennar, en svo kom skilningsglampi í
augun, en hann tók ekki eftir því.
— Þú áttir þá ekki við það núna? Það var bara af
því, að þú ásakaðir sjálfan þig fyrir dauða minn, og
þess vegna varstu svona glaður af að sjá mig. Það var
bara það, var það ekki?
Hann kinkaði kolli orðlaus. — Já, það var bara af
því, að ég varð svo glaður, stamaði liann svo.
•— Ég bar traust til þín, jafnvel þótt þú vildir ekki
hjálpa mér, sagði hún ennfremur. — Svo skrifaði ég
þér og trúði þér fyrir leyndarmáli mínu. Ég er dauð
fyrir augum alls lieimsins, öllum nema þér, — fyrir
Rossland, Rifle skipstjóra, öllum. 1 bréfinu sagði ég
þér, að ég liefði samið við Thlinkit-Indíánann. Hann
renndi kanóanum sínum fyrir borð rétt áður en ég
steypti mér í sjóinn og tók mig svo upp í liann. Ég
kann vel að synda. Svo reri liann með mig í land með-
an bátarnir voru að leita að mér og fór svo út í skipið
aftur“.
Á einu andartaki liafði liún lagt liaf á milli þeirra á
ný, og liún stóð öðrum megin þess, fjarlæg og ófáanleg.
Það var ótrúlegt að Jiann skyldi liafa haldið henni í
faðmi sínum fyrir lítilli stundu. Sú vitneskja, að hann
hafði gert það, og að hún stóð þarna og horfði á liann
eins og það hefði aldrei skeð, fyllti hann undarlegri
auðmýktarkennd. Hún gerði lionum ómögulegt að tala
um þetta, eða skýra það nánar.
— Og nú er ég komin liingað, sagði hún rólega og
hlátt áfram. — Ég ætlaði mér það samt ekki, þegar
ég stökk útbyrðis. Ég herti seinna upp liugann. Ég lield,
að það hafi verið vegna þess að ég liitti lítinn mann
með rauðan skeggliýjung, þann sama og þú sagðir mér
einu sinni frá í reykingasalnum á Nome. Og nú er ég
komin Iiingað sem gestur þinn, Holt.
Það vottaði ekki fyrir tortryggni eða afsökunarlireim
í rödd hennar og liún strauk yfir úfið hár sitt. Það var
eins og hún lieyrði til þessu umliverfi og liefði alltaf
átt þar heima, og væri að gefa honum leyfi til þess að
menn, er búa í málmauð'ugu landi, sýn*
ítrasta sparnað og aðgœzlu í þessuu1
efnum um margra ára skeið.
Þannig má geta þess, að á krepP11
árunum 1920—23 var 60% þess kopa16’
er seldur var í Bandaríkjunnm, upP
bræddur kopar, og laust eftir 1930 vaf
sú hlutfallstala.komin upp í 80 af hundr
aði. Árin 1929—1938 var 70% þess járns,
er notað var til stálframleiðslu, brota
járn, þ. e. „ónýtt“ járn. Frá árinu 19$
eru þessar hlutfallstölur, er sýna að b'e
miklu leyti ýmissa annarra málnia er
aflað á sama hátt: Nikkel 4%; alumin-
ium 25%; zink 30%; blý 36%; tin 41f/0
antimon 45%; plalína 45%; kopar 667r-
Hér er um að ræða sparnað, sem ekk1
er aðeins dyggð, heldur lirein og hem
lífsnauðsyn. Og vissulega inættum "
íslendingar taka okkur stærri og ríka11
þjóðir til fyrirmyndar um þessa tegu11
sparsemi og nýtni; svo að ckki sé iaeir®
sagt. Ætti hennar ekki að vera niinu1
þörf í landi, sem er snautt af hráefnu111
til iðnaðar, en í málmauðugum löndum-
Vaxandi skortur — hœkkandi verhlag-
Af framansögðu má það verða ljóst>
að á komandi tímum fer í hönd 'aN
andi skortur ýmissa hinna þýðing111
mestu efna, sem iðnaður nútímans
heimtir. Og vaxandi skorti í þ61111 1
um hlýtur að sjálfsögðu að fylgja h*k
audi verð liráefnanna. Ætti það einnig
að mega verða hvöt til ítrustu ®P®|
semi í þessum efnum og fyllstu hagny
ingar notaðs efnis. Slíkt er skylda ser^
hverrar þjóðar, þeirrar minnstu Ja
og hinnar stærstu.
viefn-
Benzíngeymir úr nylon. ^
Það þykir að vonum sæta tíðindum,
Goodyear-gúmmíverksmiðjurnar i 11 a ^
ríkjunum hafa nú reist benzíngey1111 .
gerviefninu nylon. Hefur tilraun
gefizt liið bezta, og er álitið að s 1
geymar muni endast vel og leng1
Nylon er eitt allra merkasta ger'
ið, sem fundið hcfur verið upp á 61
aldarárunum, svo sem kunnugt er. ^
það ekki hvað sízt nafntogað fyrir P ^
að úr því eru gerðir forkunnargóðir s> f
sokkar, sem taka fram sokkum ur „e ^
silki. En til inargra hluta annarra ei P
nytsamlegt, eins og áður hefur no'
verið frá skýrt.