Heimilisblaðið - 01.01.1946, Blaðsíða 10

10
HEIMILISBLAÐÍ®
þó Rubens miklar liindranir og erfiðleikar.
Hann var of skynsamur og heiðarlegur til að
geta leikið móti svikurum. „Ríkjum er í dag“,
skrifar hann, „stjórnað af óreyndum mönn-
um, sem ekki geta hlýtt né hlustað á ráð
reyndari manna. Þeir gera sér ekki grein fyr-
ir hugsjónum sjálfra sín og gefa ekki gaum
að hugsjónum annarra“. Eftir tíu mánaða
starf, þrotlaust og oft árangurslaust, tókst
lionum að semja frið milli ríkjanna, hagstæð-
an eftir aðstæðum. Á Englandi gerði hann
samning upp á 3000 pund, sem var geysi
upphæð í þá daga, um kð skreyta loftið í
viðskiptalierberginu í WhitehaR. Konungur-
inn aðlaði hann, og gaf honum skreytt sverð
með gimsteinum, demantshring og borða um
hattinn skreyttan demöntum; og í Cambridge
var hann sæmdur tignarheitinu „Master of
Arts“.
Eftir fjögurra ára fjarveru opnaði hann
aftur vinnustofu sína og verksmiðju í Aht-
werpen og hóf fyrra starf sitt og lifnaðarhætti.
Fimmtíu og þriggja ára ekkjumaður var hann
vissulega ekki slík manntegund, að liann gæti
lifað án þess að hafa konu sér við hlið. Hann
kvæntist því brátt Helen Fourment, dóttur
silkikaupmanns. „Ég hef kvænzt“, skrifar
liann, „ungri miðstéttastúlku, þótt allir hafi
verið að ráða mér til að velja konu meðal
kvenna hirðarinnar. En ég óttaðist, að slík-
ur fylginautur teldi sig aðeins lieimilisskraut,
venjulegt aðalskvennaeinkenni. Þetta var
ástæðan til, að ég vakli mér konu, sem myndi
ekki roðna, þótt liún sæi mig handleika mál-
arakústinn. Og svo ég segi sannleikann, þá
er mér annara um frelsi mitt en svo að ég
vilji fórna því fyrir faðmlög gamallar konu“.
Unga miðstéttarstúlkan var tæplega sextán
ára — jafngömul elzta syni lians — yngst
af sjö systrum, sem allar voru frægar fyrir
fegurð, og eftir skoðun stjórnanda Niðurlanda
„fegursta stúlkan í Antwerpen“. Helen Four-
ment var lioldi klædd ímynd þeirrar nor-
rænu gyðju, sem Rubens skapaði fyrst sem
Magdalenu í „Kristur tekinn niður af kross-
inum“. Hún, var kona eftir hjarta hans —
og meir — fullkomnasta og bezta fyrirmynd
að mála eftir. Vissulega roðnaði hún ekki,
þótt hún sæi liann handleika málarakústinn,
því hann málaði hana aftur og aftur, sem
Maríu Magdalenu, hina heilögu Cesilíu og
Maríu mey; stórkostlega skreytta og setta
gimsteinum; með elskulegum bömum 6111
um — hún átti sex; — nakta sem Venus, Sus
önnu, nymfu og myndina frægu í Vín.
inn efi er á því, að liann elskaði hana af ,
hjarta, en liann sóaði ekki kröfum sínuin
eintóm ástaratlot. Þessi snjalli vitringur var
aftur meistari allra meistara í málaralist ver
aldarinnar. Hann virtist liafa fengið nýjaI1
þrótt eftir að hafa kvænzt þessari sterkbygS01
ljóshærðu stúlku, og á síðustu árum sínui11
inálar hann því með lífskrafti og ákefð þesS’
sem fengið liefur lilutdeild í eilífri æsku-
Sköpunarkraftur Rubens hafði aldrei Urr
verið meiri. Hann fullgerði Whiteliall-skre)1
inguna fyrir Karl II. Hann sendi í einu
112
myndir til Spánarkonungs. Hann sá unr hvgS
ingu sigurboganna og skreytingar fyrir Ant
werpenborg til heiðurs hinum nýja stjor11
anda, Ferdinand, og sóaði hæfileikum sínun'
til augnabliks gamans á leiksviði stjórnm
anna. Og meðan á þessu verki stóð, var hann
tvívegis ónáðaður, í annað sinn ineð þvl a^
vera sendur skyndiferð til Hollands til a
friða íbúana; í hitt skiptið var það Mafja
de’Medici, sem leitaöi á náðir lians, í þe|l_a
sinn kom hún ekki sem viðskiptamaður,
lield'
ur konunglegur hetlari. Meistarinn la°a
henni nokkuð af peningum, þó með þvl s
yrði, að hún afhenti lionum gimsteina snia
sem tryggingu. Leiður á stjórnmálunuin °?
lífi borgarinnar keypti hann fyrir upp‘u
sem svarar 125.000 sterlingspundum svel|f^
setrið Chateau de Steen og dvaldi þar 5
sumarmánuðina og málaði einliverjar fegurstu
og frumstæðustu landslagsmyndir, sem til ern
En erfiðið hélt áfram. Fleiri myndir f>rir
Spánarkonung og meðal þeirra eru beztJ
verk lians — „Reitur ástarinnar“, "'l\
þrjár þokkadísir“ og „Dómur Parísar4 •
þá síðustu skrifar Ferdinand erkiliertog1
ippusi IV. bróður sínum: „Allir mák'^
segja, að þetta sé bezta mynd Rubens.
hef aðeins komið auga á einn galla í he1111^’
og enginn liefur viljað samsinna þvl nie _
mér, að það sé galli, sem sé að láta gyðjurI^
ar vera alveg naktar. Meistarinn sagði, að el ^
mitt þetta væri ágæti myndarinnar • • • •
us í miðið er lifandi eftirmynd konu rná a
ans
En starfi lians var senn lokið.
Rubene