Heimilisblaðið - 01.05.1952, Page 10

82
urn hlut til Wales kapteins.
Ég vafði brúnu bréfi utan
um bókina án þess að líta á
hana, og ég tók hana með
mér hingað til Englands, í
fyrstu með það áform í huga,
að koma henni aftur í hend-
ur doktor Hankey. En svo
kom ég auga á greinarkorn
í blaði einu, sem gaf til kynna,
að þér hefðuð á takteinum
getgátu um eðli slíkra hluta,
og þá ákvað ég að líta inn
til yðar í leiðinni og leggja
málið fyrir yður, þar eð þér
hafið orð á yður fyrir að vera
maður með trausta og heiðar-
lega dómgreind.
ORÓFESSOR Openshaw lagði
frá sér penna sinn og
horfði hvasst á manninn, sem
sat andspænis honum við
borðið. I þessu augnaráði fólst
inntakið úr allri hinni löngu
reynslu hans af viðskiptum
við marga gerólíka svika-
hrappa og í tilbót nokkrar
sérkennilegar og óvenjulegar
tegundir heiðarlegs fólks. Við
venjulegar kringumstæður
hefði hann markað afstöðu
sína við þá heilbrigðu getgátu,
að sagan væri haugalygi frá
rótum. Þegar á allt var litið,
hneigðist hann helzt til að
trúa því, að þetta væri allt
haugalygi. En samt gat hann
ekki samhæft söguna við
manninn, enda þótt ekki væri
að öðru leyti en því, að hann
trúði því ekki, að þess háttar
lygari segði þess háttar lyga-
sögu. Maðurinn reyndi ekki
að gera sér upp heiðarleika-
svip, eins og flestir svika-
hrappar og lygarar eru þó
vanir að gera. Einhvern veg-
inn hafði maðurinn þvert á
móti þau áhrif á hann, að
hann væri heiðarlegur, þrátt
fyrir eitthvað annað, sem að-
eins virtist verða vart í yfir-
bragði hans. Hann hugsaði sér
heiðarlegan mann með sak-
leysislegt uppgerðarleysi í
svipnum, en samt voru ein-
kennin ekki að öllu leyti hin
sömu. Það vottaði meira að
segja fyrir eins konar karl-
mannlegu kæruleysi, eins og
maðurinn hirti ekki sérlega
mikið um uppgerðarleysissvip
sinn, ef það var þá uppgerð-
arleysissvipur.
— Séra Pringle! sagði hann
hvasslega, eins og dómari,
sem gerir vitni viðbragð. Hvar
er þessi bók núna?
Nú ljómaði brosið aftur á
skeggjuðu andlitinu, sem hafði
verið alvarlegt meðan á frá-
sögninni stóð.
— Ég skildi hana eftir fyr-
ir utan, sagði séra Pringle,
ég á við í fremri skrifstof-
unni. Það hefur kannske ver-
ið full hættulegt, en þó ekki
eins hættulegt og það hefði
getað verið . . .
— Hvað eigið þér við?
spurði prófessorinn. Hvers
vegna komuð þér ekki með
hana hingað inn?
— Vegna þess, sagði trú-
boðinn, að ég vissi, að þér
munduð opna hana strax er
þér sæjuð hana — áður en
þér hefðuð heyrt frásögn
mína. Mér datt í hug, að þér
munduð nú kannske hugsa
yður dálítið um áður en þér
opnuðuð hana — þar sem þér
hafið nú heyrt sögu mína.
Eftir stundarkorn bætti
hann við: — Þarna fyrir
framan er enginn nema skrif-
stofumaðurinn yðar, og hann
leit út fyrir að vera rólegur og
heldur sljór maður, og hann
var djúpt niðursokkinn í við-
skiptaútreikninga.
Openshaw hló hreinskilnis-
HEIMILÍSBLAÐIP
legum hlátri. — Babbage, 3a’
gall hann við, töfrabækurnar
yðar fá að vera í friði fyr*r
honum, það þori ég að ábyr&j
ast. Hann heitir Berridge
en ég kalla hann oft Babbage’
því að hann er nákvæmleí3
eins og reikningsvél. Engia
mannleg vera, ef hægt er a
kalla hann slíku nafni, muno1
hneigjast minna til þess eU
hann, að opna brúna umbúða
pappírsböggla annarra manna-
Jæja, við getum sem bezt fa1
ið fram fyrir núna og sott
pakkann, þótt ég geti fu^.
vissað yður um, að ég munl
taka það til alvarlegrar ulU
hugsunar, hvað gera skuli V1
hann. Ég verð að segja yðul
hreinskilnislega eins og er’
sagði hann og horfði nú aftur
með einbeitni á manninn, a
ég er ekki alveg viss uU1'
hvort við ættum að opua
hann hérna strax eða seno
bókina áfram til doktor Hau^
eys.
Þeir gengu báðir út úr inurl
skrifstofunni fram í f11113
fremri, og þegar er þeir v°rU
á leiðinni, rak séra Pring
upp óp og stökk fram a
skrifborði skrifstofumannsin5'
Skrifborðið var nefnilega ellU
á sínum stað, en skrifstofu
maðurinn ekki. Á borði skrl
stofumannsins lá gömul, gutu
ug bók í skinnbandi. BruuU
umbúðirnar höfðu verið r1^
ar utan af henni, og hun
þar lokuð, en þó leit út fyrj\'
að hún hefði verið opnuð P‘
fyrir skemmstu. Skrifb01^
skrifstofumannsins stóð
stóra gluggann, sem vissi
að götunni, og á gluggarU.^
una miðja hafði verið bi-ou
stórt gat, eins og manns* ,
ama hefði verið fleygt ut j
gegnum glerið, eitthvað ut .
loftið. önnur verksumniel