Heimilisblaðið - 01.12.1964, Blaðsíða 4

Monte Cassino.
ar honum þeim orðum í eyra, sem hann
á að mæla fram. Að baki sézt klaustur-
byggingin, þar sem lesa má á múrunum
nöfn þeirra beggja í krossformi: Sanctus
Benedictus, Johannes Abbas.
Það voru aðeins fáeinir munkar, sem
fylgdust með honum á þennan stað, þar
sem hann var óþreytandi við að boða fagn-
aðarerindið hinum „grunnhyggnu bænd-
um“. En systir hans, sem hét hinu mennt-
aða nafni, Scolastiea, settist þarna einnig
að, þ. e. a. s. við fjallsræturnar á stað
þeim, sem enn í dag nefnist Piumarola.
Einu sinni á ári hittust þau systkinin á
stað einum á fjallinu, mitt á milli bústaða
kvenna og karla, og ræddust við undir
berum himni. Eitt sinn, þegar Benedikt
vildi kveðja systurina og komið var rökk-
ur, bað hún hann heitt og innilega að
dveljast stutta stund lengur, en hann vildi
sem ákafast komast aftur heim til munk-
anna sinna.
224
Þá beygði hún höfuð sitt í auðmýkt og
bað Guð þess, að hann sendi storm yf11
fjallið, svo að hann kæmist ekki þanga®
upp. í því sem hún reisti höfuð sitt, bras^
á reginstormur yfir fjallstindinum — e!l
strax er hún drúpti höfði á ný, kom still1'
logn. I hvert skipti sem Benedikt ætlað’
að leggja á brattann, leit hún upp, svo að
óveðrið hindraði hann í því að fara fra
henni, og þegar hann spurði hana undrandr
hvað hún ætlaði sér með öllu þessu, svai'
aði hún blíðlega: „Þú verður ekki við ós^
minni, heldur sjálfur Guð. Við skulum Þvl
þóknast honum fremur en þér.“
Heilagur Benedikt hefur ekki á nein11
hátt ofmetið sjálfan sig. f fimmtán al
gegnir hann köllun sinni og lætur öðlU
fremur stjórnast af brjóstviti sínu og barns'
legum einfaldleika. Ávöxtur þeirrar iðlu
er klaustrið á fjallinu, þessi stórfengle£a
stofnun, heimsfræg fyrir lærdóm sinn, Þst
r\C
ir, áhrif sín á stjórnmál öldum saman ua
vald munkanna í skriftastólnum.
Við komum í heimsókn síðla dags>
okkur verður gengið inn í bókasafnið, Þal
sem einnig er fjöldi verðmætra handrÞ3
frá fornum tímum. Ekki er nema eðlde» ’
að ferðamaðurinn, sem á þess kost .
dveljast aðeins einn dag í klaustrinu, kj° _
að sjá það, sem verðmætast er. SkjaJa
vörðurinn, gamall maður með gráan Þa
kraga og skörp augu að baki gleraugunual'
vísar okkur leiðina að verðmætasta hau
qO
riti safnsins, eiginhandarriti Dantes
„Divina Comedia“, skrifað á gulnað Pel”!
ment í stóru fjórblaðabroti, 205
síður. —
— Má vera, að maður lúti aldrei slíku ^
dýrgrip í nógu mikilli auðmýkt og ,
ingu, ekki hvað sízt hugsar maður þanÞ^L
dag, þegar flett er blöðum þessum, s
eru fremur óþjál við snertingu. Letrið
orðið nokkuð máð, en þó fullkomlega
legt, og erindi Ijóðanna taka aðeins Þ
rúm á breiðum blaðsíðum. En það se
HEIMILISBLAP1