Heimilisblaðið


Heimilisblaðið - 01.12.1964, Blaðsíða 37

Heimilisblaðið - 01.12.1964, Blaðsíða 37
Hétt sem við opinberun sá hún sig í nýju J°si — sem nýja konu — endurfædda. 0rtíðin hafði vikið til hliðar fyrir nýjum ^finningum gagnvart þessum rólega, en sJálfsörugga manni, sem sat þarna fyrir raman hana, saup á kaffinu sínu, reykti %arettu og hafði ofan af fyrir henni með ^kemmtilegu rabbi. Henni var fullkomlega J°st, að hvers svo sem hann óskaði af enni, myndi hún ekki neita honum um oao- Hún myndi þvert á móti veita honum Uad með gleði. Vera stolt af því. Á þessari ^tundu var hún í himnaskapi. f nærveru óberts hafði hún fundið fyrir biturleika. essi maður vildi endurvekja trú hennar a Ufið og mennina; hann vildi vaka yfir Velferð hennar, sjá um, að henni mætti líða Hjá honum var hún í öruggum hönd- Urn- Andartak hugsaði hún með hjartslætti 11 þess, hvernig væri að hafa handleggi ans utan um sig; hvernig væri að finna yrir þeim vingjarnlegu, öruggu og — jafn- Ve' ástríðuþrungnu atlotum. Hann leit á hana skörpum og athugul- Uni augum. -.Þ>að var mjög vel til fundið hjá þér a klæðast gráu.“ ’-Vel til fundið?“ Hvað átti hann við? ’>Herbergisþernan mín sagði mér, að það ®ri ^ér svo vel.“ -.Lífsreynd kona í ljósgráu — það á við,“ Sagði hann brosandi. ..Lífsreynd —?“ ”Já, það ertu, — sem betur fer, má Segja.“ Lann stóð á fætur. Lún sat kyrr án þess að hreyfa sig og 6lð eftir framhaldinu. Þessi litli borð- Salur var fullur af blómum, og það lagði beim sterkan ilm, en hún veitti því enga ^ bygh, jjún óskaði þess eins, að hann ,eldi áfram með það, sem hann hafði verið byr3'aður á. »Lað er svo vandræðalaust að umgang- konur, sem hafa einhverja reynslu í * lnu>“ bætti hann við. Hann sagði þetta Ur rólega, en samt var eins og einhvers ^MlLJSBLAÐIÐ óstyrks gætti í röddinni. Hann brosti. „Mér finnst þú ættir að ganga til hvílu í fyrra lagi. Þú varst í bílferð alla síðustu nótt, og dagurinn í dag hefur verið erils- samur. Svo er ekkert hægt að taka sér fyrir hendur hér um borð fyrr en á morg- un.“ „Ekkert hægt að taka sér fyrir hendur ....!“ endurtók hún. En hún stóð skyndilega á fætur; það var eins og hann gæfi henni skipun um það með augnaráði sínu einu saman. „Já, ég held það sé bezt ég fari í hátt- inn,“ sagði hún. Rödd hennar var óstyrk, og minnstu munaði að hún brysti. „Góða nótt,“ mælti hann, og í þetta sinn opnaði hann fyrir henni dyrnar og hélt þeim opnum, glaðlegur á svip, á meðan hún gekk inn. „Ég ætla að fara inn í reyk- sal og sjá til, hvort ég get orðið mér úti um pókerspilara. Sofðu vært. Ég skal ekki gleyma því, að dyrnar þínar eru læstar. Við tölumst betur við á morgun.“ IX. NÓTTIN „Ég skal ekki gleyma því, að dyrnar þínar eru læstar,“ hafði hann sagt. En hún hafði ekki læst dyrunum. Hún hafði einmitt dregið slagbrandinn frá. Þegar stofuþernan var viðstödd, hlaut það að líta undarlega út, ef brúðurin hefði dyrnar aflæstar inn til mannsins síns, og Tíu var einkar umhugað um það, hvað fólk hugsaði um hana. Það var hún eftir hin örlagaríku kynni sín af Róbert. Hinar óþægilegu andlegu hnífsstungur höfðu byrj- að strax, er þau komu til Vitbel; og hún ætlaði sér ekki að láta fólk setja upp undr- unarsvip eða niðurlægingar framar. . . . Eftir að stofuþernan hafði boðið henni ísmeygilega góða nótt og dregið sig í hlé til sinnar eigin vistarveru á öðru farrými, skaut Tía slagbrandinum ekki fyrir dyrn- ar aftur, en lá liggjandi í rúmi sínu með leslampann logandi og reyndi að sökkva 257

x

Heimilisblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisblaðið
https://timarit.is/publication/431

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.