Heimilisblaðið - 01.03.1965, Blaðsíða 10

Dularfullt fyrirbœri
Eftir Henry Duvernois.
Hin fagra og velklædda kona bar með
sér angan af dýru ilmvatni, þar sem hún
gekk inn á lögreglustöðina. Hún leit út
fyrir að vera í nokkurri klípu, og lög-
reglufulltrúinn reyndi hvað hann gat til
að róa hana, til þess hún gæti útskýrt
fyrir honum, hvað henni lægi á hjarta.
„Þetta er allt mjög dularfullt,“ sagði
hún að lokum, ,,í rauninni alveg óútskýr-
anlegt. Ég er algjörlega miður mín, og eft-
ir það sem gerðist í gær hef ég séð mig
tilneydda að yfirgefa íbúðina mína og búa
á hóteli.
Hér er nafnspjaldið mitt, ég heiti frú
Parcigny. Á heimili mínu er þjónustufólk,
sem ég treysti fullkomlega, og húsverð-
irnir eru áreiðanlegir og reglusamir menn.
Ég verð sömuleiðis að bæta því við, að
aðrir íbúar hússins heyra til betri borg-
urum. .. . “
Konan, sem var miður sín af geðshrær-
ingu, þagnaði andartak til að draga and-
ann, en hélt svo áfram:
„Fyrir átta dögum var ég boðin í brúð-
kaup frænku minnar; það var í Pyrenea-
fjöllum. Þjónninn minn og kona hans, sem
er eldhússtúlka hjá mér, höfðu fengið leyfi
til að fara til Auvergne, en þau eru ættuð
þaðan, til þess að heimsækja fjölskyldur
sínar og sækja smávegis arf, sem þeim
hafði áskotnazt. Ég tók stofustúlkuna mína
með mér til Ciboure og læsti húsinu. . . .
Ó, herra lögreglufulltrúi. . . . “
„Og þegar þér komuð heim aftur sáuð
þér, að innbrotsþjófar höfðu verið í íbúð-
inni!“
„Málið er ekki svo einfalt; þvert á móti
er það mjög dularfullt. Ég myndi heldur
hafa kosið venjulegt innbrot, slíkt er ekki
svo hrollvekjandi. Sem sagt: Ég kom heim
í gærkvöldi.
Strax þegar ég gekk inn úr dyrunum,
fann ég það á mér, að eitthvað óvenjulegt
hafði átt sér stað í íbúðinni.
Þetta var beinlínis hugboð.... auk þess
sem mér fannst ég finna tóbakslykt.
Ég fékk hjartslátt og gekk inn í svefn-
herbergið.... Rúmið var umbúið, en ekki
á sinn venjulega hátt. .. . það var auðséð,
að einhver hafði legið í því....
Allt var á rúi og stúi. Myndin af mér,
sem venjulega stendur á arinhillunni, stóð
nú á litlu borði við rúmstokkinn. Ég fann
líka vasaklút, ómerktan, og ég er með
hann hér, ef hann gæti komið yður að
gagni við upplýsingu málsins.
Ég fann alls staðar einhver merki þess,
að karlmaður hafði verið í íbúðinni, eða
kannski kvenmaður — ég gat ekki verið
alveg viss um, hvort heldur var.
Það furðulegasta var, að persónan hafði
fengið sér bað í baðkarinu mínu og hafði
notað sömu baðsöltin og ilmvötnin og ég
sjálf er vön að nota. Það mátti sjá, að eýtt
hafði verið verulega úr glösunum.
Og persónan hafði tekið sér þrjár eða
f jórar bækur úr skápnum til að lesa. • • ■ ‘
„Og stolið þeim!“
„Nei, þær voru settar þar aftur, en bara
ekki á sína réttu staði.“
„Funduð þér nokkurs staðar matar-
leifar?“
„Nei, aðeins kexboxið hafði verið opn*
að.“
„Hafði nokkuð verið drukkið?“
„Nei.“
„Þér hafið þó átt vín heima, var Þa®
ekki?“
_ . H
„Jú, vín var í íbúðinni. I borðstofunni-
7 7
„Var alls ekki búið að opna flöskurnar.
„Nei.“
„Og alls engu hafði verið stolið fra
yður?“
„Jú, reyndar. — Mjög þýðingarlausun1
hlut. Gamalli smátösku, sem ég set í sma'
dót, þegar ég fer í leikhúsið."
„Er það allt og sumt?“
„Já, það er allt og sumt, en þetta el
alveg hræðilegt.... Ég er svo hrædd, herra
lögreglufulltrúi. Þótt allur heimurinn v®11
í boði, þori ég ekki heim til mín fyrr eV
AE)ip
54
HEIMILISBL