Heimilisblaðið - 01.05.1979, Síða 14

an í París. Það var sannarlega óvæntur
fagnaðarfundur."
,,Það var engin tilviljun," sagði hann
spotzkur á svip og stóð upp. ,,En nú verð
ég því miður að víkja mér frá — ég hef
verkefni að sinna, sem ég verð að ljúka
við.“ Hann gaut hornauga til Mollyar og
lyfti annarri augnbrúninni; gekk síðan
léttstígur og flautandi burt.
Þegar Molly var stuttu síðar á leið nið-
ur stigann sá hún hvar hann stóð og hall-
aðist upp að vegg rétt hjá dyrunum að
reyksalnum. Svipur hans var ekki lengur
kaldhæðnislegur, heldur alvaran uppmáluð.
„Líklega eruð þér gröm út í mig,“ sagði
hann, „en ég neyddist til ... ég á við, ég
varð að vera hæverskur við frúna.“
Molly varð hugsað til frú Heming og
fegurðar hennar, sem ekki hvað sízt var
fólgin í ríflegri fitu. „Þér eruð óefað sér-
fræðingur í hæversku,“ sagði hún.
„Svona, svona, gáið að hvað þér segið.
Þér rjúkið upp á nef yðar við sérhvert
smáatvik. Þér eruð víst ekki mjög vön
því að umgangast ólíkt fólk, er það?“
„Ég þekki þó nokkuð til fólks,“ svaraði
hún og reyndi að standa sig eftir atvik-
um, „Ég veit hvernig það er.“
„Einmitt það? . . . En þér hafið sviðið
vængina, Molly — og nú virðist þér hafa
ákveðið að fara varlega með eldspýtur eft-
irleiðis. Ég veit vel hvernig yður líður.“
Hann roðnaði lítillega um gagnaugun. „En
í mínum augum eruð þér alls ekki stúlka
sem maður leikur sér við á bakdyratröpp-
um. Þér eruð . . . “
Ég held að þér séuð genginn af vitinu,“
greip Molly fram í fyrir honum án allrar
reiði. „En ég hef öðrum hnöppum að
hneppa.“
„Það hafið þér alltaf. En sjáið nú til
— þarna kemur einn af yfinnönnunum,
og hann stefnir beint hingað. Við sjáumst
síðar í dag. Á sólbaðsþilfarinu — beint
fyrir ofan björgunarbát númer tuttugu og
eitt. Þér komið?“
Molly fannst hún vera dáleidd, þegai'
hún kinkaði kolli til samþykkis. Yfirmað-
urinn gekk framhjá án þess að taka eftii'
þeim, og í sömu andrá og hann var búinn
að snúa í þau hnakkanum, greip Devlin
yfir um hana og þrýsti kossi á varir henni,
svo að hún gat vart náð andanum, — en
veitti samt enga mótspyrnu.
„Skilurðu ekki hvað hefur gerzt milh
okkar?“ sagði hann.
Hún flýði af hólmi. En flótti hennai’
var viðurkenning.
Klukkan sjö var gert. boð fyrir Molly 1
íbúð nr. sex til þess að aðstoða frú Myi’u
Heming með fataskipti fyrir kvöldveðinn.
Frúin var í ljómandi skapi, og skap henn-
ar batnaði um allan helming þegar piltui’
kom með stóran blómavönd vafinn í selln-
fan. „Ó, þetta er frá Micky!“ hrópaði hún
frá sér numin. „Hann er þó dásamlegni’
sá piltur! Og samt hefur hann alls engin
efni á þessu .. . “
Góðri stundu síðar, þegar Molly vai’
komin inn til sín, hafði hún tekið Þn
ákvörðun, að svo fremi sem hún feng1
komizt hjá því, myndi hún ekki vilja s.ln
Michael Devlin framar fyrri augum séi'-
Engu að síður greip hún til eina samkvænv
iskjólsins sem hún hafði haft meðferðis
og fór í hann. Þá var hún reyndar komin
það langt frá hugleiðingum sínum, að þrátt
fyrir allt skyldi hún standa við loforð sitt
og hitta pilt á bátaþilfarinu — og segjn
honum, þessum stimamjúka vonbiðli frU
Heming, rækilega til syndanna. Innst inm
vissi hún þó, að þegar hún fór til stefn11'
móts við hann, þá var það einvörðung11
vegna þess að hún gat ekki látið það ógeH-
Það var eins gott fyrir hana að horfast 1
augu við sannleikann. Hún var ástfang111
af Michael Devlin, ástfangin meira en hún
hafði nokkru sinni áður verið. Raoul? '
86
HEIMILISBLAÐI®