Heimilisblaðið - 01.05.1979, Qupperneq 15

Nei. Fals hans og blekking höfðu skilið
€ftir tómleikatilfinningu og kæruleysi hjá
henni, annað ekki. Það hafði aldrei verið
ást, aðeins blindni.
Michael Devlin beið uppi á bátaþilfar-
inu eins og umtalað hafði verið. Hann hall-
nðist upp að borðstokknum og sá hana ekki
fyrr en hún stakk hendinni undir hand-
iegg hans.
,,Gott kvöld!“ sagði hún glettnislega, og
þó ekki gersneytt nokkurri hlýju. Henni
fannst eiginlega líkast því sem það væri
ekki blóð, sem rynni í æðum sér, heldur
afengt vín. Hann endui’galt bros hennar,
en var þó í senn undrandi og hrifinn.
„Eruö það þér — raunverulega ?“ spurði
hann. ,,Á ég að þora að hreyfa við yður?“
Hún hló við lágt: „Ég held nú, að ég sé
J'aunveruleg. Mér finnst ég hafa verið það
^argsinnis í dag.“ Svo dró hún höndina
að sér skyndilega: „Þér voruð viss um,
að ég myndi koma?“
>,Ég gerði mér vonir um það, þótt öll
skynsemi mælti því í mót,“ svaraði hann.
„Lít ég út eins og farþegi á fyrsta far-
i'ými?" spurði hún. „Það vil ég helzt, því
ef einhver kemst að því, að ég er bara ká-
etuþerna hér um borð, þá er úti um stöðu
^ttína og starf hér á skipinu.“
„Það er örugglega enginn sem uppgötv-
ar það sanna,“ sagði hann hughreystandi.
„Gervið gæti ekki fullkomara verið. Ég er
ftsestum því hræddur við yður, Molly
Shannon,“ bætti hann við.
„Þér hafið líka bezt af því,“ sagði hún.
>>Hvað eruð þér búnir að gera af frú Hem-
ing?“
Hann roðnaði upp í Ijósar hársrætumar.
»Hvað ég hef gert af henni? — Ég full-
Vlssaði hana um, hversu vel hún liti út
°£ hversu óaðfinnanlegan smekk hún
hefði; síðan skildi ég hana eftir við bridge-
sPilaborðið.“
Molly fann fyrir kulda, sem ekki staf-
aði af kvöldgolunni.
„Þér eruð — ótrúlegur,“ sagði hún að
lokum.
Hún reyndi árangurslaust að losa hönd
sína úr járngreip hans. „Þér gerið úlfalda
úr mýflugu,“ sagði hann. „Hvað haldið
þér að ég sé? Ástmaður Myru Hemings
— eða leigður sveinfriðill ?“
„Segið ekki þetta!“ sagði hún hranalega.
Hann brosti inn í skær augu hennar.
„Leyfið mér að segja yður eitt, Molly
Shannon. Eg er maður, sem vinn mjög mik-
ið. Ég fer eftir ströngum lögmálum, og ég
læt ekki glepjast af neinu. Frú Heming
.. . “ Hann þagði við andartak, hélt svo
áfram: „Stimamýkt mín við frú Heming
heyrir til starfi mínu. Ég get ekki sagt,
að það starf sé mér þægilegt. En það skipt-
ir mig meiru að hafa heppnina með mér
nú en það hefur nokkru sinni áður gert
um ævina.“ Kinn hans snerti næstum
vanga hennar. „Hvarflar ekki að yður að
spyrja hvers vegna, Molly Shannon?“
Tunglið kom fram undan skýi og hellti
gliti sínu yfir bátaþilfarið.
„Hvers vegna?“ spurði hún.
„Vegna þess, að fyrir nokkrum klukku-
stundum hitti ég stúlku, sem hefur ger-
breytt öllum fyrirætlunum mínum — því
að á samri stundu vissi ég, að mig langaði
til að giftast henni.“
Allt í einu var hún komin í faðm hans,
hún fann næstum hjarta hans slá, og hún
gerði veika tilraun til að þoka honum frá
sér.
Hún lyfti höfði, hikaði andartak, en smó
síðan úr greipum hans. Einhver var að
koma upp stigann. Það var kvenmaður,
sem gek krakleitt í áttina til þeirra. Grænn
og perluskreyttur kjóllinn hennar glitraði
í tunglskininu. Hún leit á Molly, og það
augnaráð var allt annað en vingjarnlegt.
En þegar hún tók til máls, beindi hún orð-
um sínum að Michael Devlin.
heimilisblaðið
87