Iðunn - 01.02.1889, Page 47

Hjálpræftisherinn. 41
hjálpræðiskrýning (salvation coronation — veifað
vasaklútum). Miklu fé skotið saman. Kapteinn
Harrisonn.
|>að sem mest hefir áhrifin í allri þessari trú-
arhreyfingu, er vitnisburður leikmannanna um það,
sem sjálfir þeir hafa reynt. Prédikanir fyrirlið-
anna verða sem skuggi einn í samanburði við
hann. Að vísu heldur Booth og kona hans all-
langar ræður; einkum virðist frú Booth vera dável
máli farin; en það er allopt, að hinir fyrirliðarnir
gjöra ekki annað við guðsþjónustugjörðirnar en það,
að skipa svo til um allt, að þær verði svo skemmti-
legar sem fremst má verða.
í fræðunum er svo fyrir mælt, að fyrirliðinn
eigi ekki að eins að neyta liyggilegra og óhrifamik-
illa atferla fyrirrennara sinna; »hanu á sí og æ að
breyta til».
Svo er spurt: »Á liverju ríður mest við til-
högun guðsþjóuustunnar ?» og svarið er : fyrst at-
tractiveness (það, að hún sé aðlaðandi), og þá re-
íegiousness (að hún sé guðrækileg). »Guðsþjónustu-
gjörðirnar verða að vera skemmtilegar — þær verða
að vera aðlaðandi fyrir þess háttar fólk, sem her-
inn einkum vill ná í». Svo er enn fremur spurt
»Hvað getur gjört þær aðlaðandi ?» Svar: »]pær
þurfa að vera fjörugar. Ekkert er á við fjörið.
Lifandi liundur er betri en dautt Ijóu. það er
ekkert, sem alþýða á verra með að sætta sig við
eu leiðindin». Síðan er gjörð grein fyrir því, hvað
skilið sé við fjör. I fræðakverinu segir : »f>að ér
fjörugt, sem er stutt og laggott, hnittið og mergj-
að, og fullt af sögum til skýringar umtalsefninu.