Iðunn - 01.02.1889, Qupperneq 58

52
Fr. Nielsen :
Á einum stað í ræðum sínum óskar frú Booth
þess, að hjálpræðishernum mætti auðnast að fara
með kyndla, ríkt og refir Samsonar, gegnum kirkj-
urnar, og kveikja í öllum kristnum mönuum. ]pessi
ósk hefir að sumu leyti rætzt. Hjálpræðisherinn
hefir gefið og getur enn gefið ýmsum kirkjufélögum
lieilsusamlega ráðleggingu. Jpótt Booth skjátli í því,
er hann heldur fram, að kirkjan eigi að þoka fyrir
kristnum hjálpræðisher, þá hefir hann vafalaust rétt
fyrir sér í því, að kirkjan á ávallt að vera stríðs-
kirkja. Og þótt það fyrir sjónum kristins manns
só tilhæfulaust og á engum rökum byggt, að halda
því fram, að kirkjan, hve_nær sem vera skal, megi
eptir geðþekkni breyta um skipulag sitt, án þess
að taka neitt tillit til þess, hvernig það að undan-
förnu hefir sniðizt og samizt, þá má þó það, að
slíku er farið á fiot — þótt gífurmæli þyki —, vera
liugvekja fyrir þá, er helzt vilja mega móka við
það skipulag á kirkjustjórn og kirkjusiðum, er á
komst á á 16. öld.
í Lúkasarguðspjalli er frá því sagt, aðJóhannes
postuli sagði einu sinni við Jesúm : »Meistari ! vér
höfum fundið einn, sem í þfnu nafni rak út djöfla,
og vér höfum bannað honum það, af því að hann
ekki fylgir oss». En Jesús svaraði lionum : »Bann-
ið það ekki, því að sá sem eigi er á móti yður, er
með yður». Eptir þessu svari þyrfti kirkjau opt
að muna, og einnig gagnvart hjálpræðishernum.
(porv. Bjarnarson).