Kirkjuritið - 01.06.1935, Blaðsíða 27

Kirkjuritið.
Slund lil liljóðrar bænar.
245
kunna okki móðurmál hans, svo að þeir sjá ekki sumar þær
myndir, sem dregnar eru upp í lpsmálinu sjálfu.
!>að heyrist stundum um það rætt, hve nauðsynlegt sé, að fs-
lendingar liafi opin augun fyrir þeirri hættu, sem sjálfstæði
landsins geti stafað af slænnun fjárhag. Það er í alla staði rétt,
að fjárhagslegt sjálfstæði er nauðsynlegt atriði í baráttu þjóð-
arinnar fyrir tilveru sinni. En það má heldur ekki gleymast, að
sigur sá, sem unnist hefir i sjálfstæðisbaráttu landsins, er framar
öllu öðru því að þakka, að islenzkum afbragðsmönnum tókst að
sannfæra útlenda mentamenn og stjórnmálamenn um það, að ís-
lendingar ættu menningu, sem verðskuldar ekki aðeins virðingu,
heldur aðdáun og jafnvel þakklæti annarra þjóða. íslendingar
halda áfram að eiga tilveru sína f)vi að þakka, að þeir séu menn-
ingarþjóð og að menning þeirra sé öðrum þjóðnm kunn. Og eins
og fyr verður það meginskilyrði allrar framsóknar, allrar sjálf-
xtæðisbaráttu og alls jafnaðar og réttlætis, að |)jóðin meti sig og
sína menningu ekki minna en hún ætlast til að útlendingar geri.
Henni verður að vera það ljóst, að geri lnin kröfur til viðurkenn-
ingar annarra, hlýtur hún og að gera kröfur til sjálfrar sín. Enginn
sem þekkir til íslenzkrar atorku og seiglu, bæði í löngu liðnum
atburðum og í framkvæmdum síðustu áratuga, efast um, að ís-
lendingar geta verið, þrátt fyrir fámenni sitt, í fremstu þjóða röð.
I>að fann Klettafjallaskáldið, sem kvað:
„Og loks er vaknar landsins eigin sál'
og lítur eins og vorsól yfir dalinn,
hún fær að erfðum öllu dýrra mál
og auð í huga sögu-þjóðar falinn.
Og þessa vissu vakið upp liún fær:
I>ó verði skörð í auð og jarðveg frjóvan,
ið bezta. sem á grundu hverri grær
er göfug þjóð með aridjans fjársjóð nógan.
Ritað í Winnipeg 1935.
Jakob Jónsson.
Stund til hljóðrar bænar.
„Hin hljóða stund, sem ætlast er til að höfð sé við messu-
gjörðina, finst mér ágæt. hún skapar helgi .... I'etta hvíldar-
lausa starfslíf heimtar einmitt hljóðar stundir, þar scm andan-
um gefst tækifæri til að staðnæmast í tilbeiðslu og hvíld. —
Vixlsöngurinn aukinn og hljóð stund í ldrkjunni ætti að gefa
guðsþjónustunni nýtt lif“. (Úr bréfi frá lækni).