Kirkjuritið - 01.06.1935, Blaðsíða 10

228
Kveðjuávarp biskups.
RirkjuritiÖ.
Vestur-íslendinga þarf þess vissulegu ekki heldur. Það
sér í dag markastein reistan og á hann letruð orðin:
„Hingað til hefir drottinn hjálpað oss!“
Sá Guð og faðir drottins vors Jesú Krists, sem á um-
liðnu hálfrar aldar skeiði lét svo oft og dásamlega mátt-
inn fullkomnast í veikleika, virðist að gefa Kirkjufélag-
inu vestur-íslenzka náð til þess, að geta lagt upp í nýja
áfangann með djörfung trúarinnar í lijarta og játning
guðs-barnsins á vörum: „Hingað lil hefir drottinn hjálp-
að oss!“ Hann virðist af náð sinni að styðja það í starfi
þess á ókomnum tímum og að fullkomna gleði þess með
því að gefa því að líta fcigra ávexti af starfi þess i hin-
um mörgu dreifðu söfnuðum, sem það frá öndverðu
setti efst á stefnuskrá sína, útfluttum löndum vorum
til eilífrar blessunar.
Með þeirri einlægri ósk og bæn sé Hið evangelisk-
lúterska kirkjufélag tslendinga í Vesturheimi, með öll-
um söfnuðum þess og öllum starfsmönnum þess, bæði
lærðum og leikum, falið vernd og varðveizlu vors himn-
eska föður af þjóðkirkju móðurlandsins, sem, um hend-
ur tilsjóncirmanns síns, felur cið endingu allar kveðjur
og óskir sínar í þessum orðum postulans: „En Guð von-
arinnar fylli yður öllum fögnuði og friði í trúnni, svo að
þér séuð auðugir að voninni í krafti heilags anda“
(Róm. 15, 13).
Jón Helgason.