Kirkjuritið - 01.06.1935, Blaðsíða 32

250
Benjamín Kristjánsson: Opið hréf. KirkjuritiÖ.
hennar — þetta var hans æðsta boðorð, og ef vér aðeins för-
um eftir því, þá nægir það oss. Og meðan ég er ennþá sann-
færðnr um þetta, get ég ekki afneitað Kristi, hversu mjög sem þú
eða aðrir atyrða mig fyrir það, því að ég sé engan betri veg
en þann, sem hann kendi.
Það er að skilja á bréfi þínu, að mér muni hafa farið fram að
vitsmunum frá þvi á skólaárum minum, að því skapi sem þú tel
ur mér hafa hrakað að mannkostum. Um þessa hluti deili ég vit-
anlega ekki. En til þess að vera jafn hreinskilinn, vil ég ])á segja
mínar skoðanir um þig. Það er fjarri mér að gera þér nokkrar
slíkar getsakir. Ég gæti yfirleitt ekki hugsað mér, að þú yrðir
nokkru sinni risavaxinn í illmenskunni. Sjálfur virðist þú ímynda
þér, að þér hafi farið fram að mannkostum. Þó að ég telji þetta
mikið efamál, eins og sjá má af því, sem á undan er sagt, þá væri
mér þó ljúft að reyna að trúa þessu. Ef til vill heldur þú, að þú
getir unnið þjóð þinni meira gagn nú, en meðan þú varst prest-
ur í Eyjafirði. Þú heldur ef til vill, að hvatir þínar séu hreinni
og brýndari til almenningsheilla. Betur svo væri. Ég er ekki sá.
sem dæmir hjörtun og nýrun. (En auðvitað gæti þetta líka verið
ný tegund af ,,trú“-hræsni). En látum svo vera, að þú hafir hér
farið í öfuga stefnu við mig. Ég óttast, að það sé þá eins ákomið
með hitt atriðið, að þar hafir þú einnig farið í öfuga stefnu.
Þinn veiki punktur var altaf höfuðið, „en hjartað það var gott“.
Fall þitt er ekki skýranlegt öðruvísi. „Óklárindin“, sem þú
kvartar undan að hafi þjakað þig i upphafi, virðast ekki hafa
yfirgefið þig og heldur farið versnandi. En hvað gagnar hin
„góða meining“, ef skilninginn vantar? Þá kýs maðurinn sér
bið verra hlutskifti og þykist hafa himin höndum tekið. Ef böf-
uðið skortir jafnvægi, og grunnfærnin er átakanleg, er þá von
lil, að maðurinn geti nokkru sinui orðið annað en grautarpottur.
sem aðrir fá að hræra í eftir vild sinni? Er von til, að hann verði
annað en viljalaust og ábyrgðarlaust þý einhvers flokks?
Það, sem mér þykir sorglegast við núverandi ástand þitt. er
einmitt þessi hnignun í hugsunarþroska. Þú sem áreiðanlega
þorðir þó að lnigsa mál ])itt sjálfur, meðan þú varst í |)jóð-
kirkjunni, ert nú farinn að hugsa eftir „réttum línum“. Þú erl
farinn að vitna í Lenin, eins og Móse og trúarjátninguna. Þú ert
kominn á það stig, að ímynda þér að kommúnisminn sé sú
„eina sanna trú“. Öll sjúkdómseinkenni trúarofstækisins, sem ég
lýsi i Ganglera eru til staðar. Hatrið er þar, þröngsýnin er þar.
grimdin er þar. Og það sem allra leiðinlegast er: Þessi móður-
sýkiskenda og hálf brjálaða hugmynd um, að allir séu þorparar
og illmenni, sem ekki eru á ykkar skoðun.