Kirkjuritið - 01.04.1936, Síða 11

Kirkjuritíð.
Sigurhálíð Krists.
145
Þetta lögmál, þennan sannleika hoða oss páskar Krisls.
Minst þú þess, sem vilt herjast fyrir sigri Guðs í syndugri
sál þinni og í viltu, æðisgengnu lifi nútímans. Og minst
þú þess, sem mætir hinni síendurteknu, sáru reynslu
mannlífsins, sjúkdómi, sorg og ástvinamissi. Þér, sem
slik ský skyggja yfir, vill faðirinn senda einhvern skín-
andi engil sinn, eins og konunum við gröfina forðum,
lil þess að koma inn í sál þína þessari vissu: Ástvinur
þinn er ekki mistur þér; liann lifir. Og þá vekur páska-
vissan söng i sál:
„Fagna þú sál mín, lit þú víðlend veldi
vona og drauma, er þrýtur rökkurstiginn.
Sjá hina helgu glóð af arineldi
eilifa kærleikans á bak við skýin.
Fagna þú, sál mín, dauðans kvrra kveldi;
kenmr upp fegri sól, er þessi’ er hnigin“.
Páskarnir eru sigurhátíð — sigurhátíð kærleikans, er
sorgir liður sigurhátið lífsins, er gengur gegn um
skugga dauðans til eilífs ljóss sigurhátíð Krists. Hann
lifir og vér munum lifa.