Kirkjuritið - 01.04.1936, Qupperneq 23

Kirkjuritið.
Kristur og kommúnisminn.
157
við hugsjónastefnu hans. Þeir láta sér ekki skiljast, að
vér mennirnir, andlegar og siðferðislegar verur í efnis-
heimi, lifum lífi voru frammi fyrir andlegri og siðferð-
islegri veröld, sem eflir hið góða en berst gegn hinu illa.
Jesús sagði: „Hvað stoðar það manninn, að eignast
allan heiminn og fyrirgjöra sálu sinni. Því að hvaða
endurgjald mundi maður gefa fyrir sálu sína?“ Allur
ytri heimurinn gæti ekki bætt það tjón, sem mannssál-
in yrði fyrir, ef heilindi liennar, hreinleiki og göfgi yrðu
skert. En hversu oft verður það ekki þar, sem samkepni
ræður og menn auðgast á annara kostnað. Það er eins
og eitthvað bresti með þeim hið innra. Þyngsta raun
mannkynsins er sú að finna, hversu það hefir vilst á
refilstigu og breytir ranglega, er Grótti malar gull ann-
arsvegar og hinsvegar hrynja menn niður úr hungri.
Vér erum í nauðum staddir, andlega og siðferðislega.
„Takið sinnaskiftum“, sagði Jesús forðum og segir enn
við nútímakynslóðina. Og það þýðir nú á voru máli:
Hefjið samstarf í stað samkepni. Menn færðu til hans
lama mann og létu síga niður um þakið. Jesús sá þegar,
að líkamlegur sjúkleiki mannsins stóð í sambandi við
sjúkdóm sálar Iians. Syndin var undirrótin, vanheilsan
ávöxturinn. Hann reif bölið burt með rótum. „Barnið
mitt“, sagði hann, „syndir þínar eru fyrirgefnar“. Og
maðurinn varð alheill á sál og likama. Heiininum þyrfti
að Iilotnast hið sama. Ef vér iðruðumst villu vorrar og
vildum taka nýja stefnu, þá myndum vér finna bót við
andlegu og siðferðilegu böli og verða heil.
Að vísu erum vér bundin siðferðislögmáli. Vér upp-
skerum eins og vér sáum. Vér erum frjáls að velja at-
hafnir vorar, en vér getum ekki valið um afleiðingar
þeirra. Vér virðumst brjóta lög Guðs — en vér brotnum
sjálf, hrökkvum aftur á hak, blóðugir, titrandi vesaling-
ar. Sá sem hygst að skjóta sér undan siðalögmáli Guðs
í siðferðilegum heimi er fábjáni siðferðilega séð.
En er þá ekki fyrirgefning útilokuð i slíkum heimi?