Kirkjuritið - 01.07.1940, Blaðsíða 17

KirkjuritiS.
LeiÖin til fullkomnunar.
257
áður, því að eldurinn hefir læst sig í næsta liús við oss.
Alstaðar er barist, um láð og loft og lög. Hugýitið, þekk-
ingin og tæknin, sem áttn að auka fögnuð lifsins og gildi,
eru höfð til meins og morðs og valda beiskum tárum.
Vorið sjálft visnar upp. Jörðin brennur. Borgir hrvnja.
Þjóðir týna fi'elsi og sjálfstæði. Menning heimsins riðar til
falls. Þetta ei* vegurinn, sem Kristur i)auð mannkyninu
að varast vegurinn til dauða, tortimingar.
II.
Hin leiðin, sú er Kristur bendir mönnunum að fara,
liggur í gagnstæða átt, leiðin til fullkomnunar. „Þér hafið
lieyrt, að sagt var. ... En eg segi yður: Þér skuluð ekki
rísa gegn meingjörðamanninum, en slái einhver þig á hægri
kinn þína, þá snú þú einnig hinni að honum. Og við þann,
sem vill lögsækja þig og taka kyrtil þinn, sle])p og við
kann yfirhöfninni. Og neyði einliver þig með sér eina mílu,
]iá far með honum tvær. Gef þeim, sem biður þig, og snú
ekki bakinu við þeim, sem vill fá lán lijá þér“. Þessi orð eru
svo niikil ogvoldug, að þau má ekki altaf taka í bókstaflegri
merkingu. Þannig bauð Jesús sjálfur t. d. ekki liina lcinn-
hia, þegar þjónninn sló hann fyrir ráðinu, lieldur spurði:
Hvi slær þú mig? En andi orða hans er sá, að hverri og
Onni mótgerð og’ móðgun, ofbeldi, yfirgangi og áleitni
skuli taka með kærleika. Því að í stað þess sem báðir að-
hjar versna, þegar goldið er illu ilt, vex veldi kærleikans, er
■nenn launa vont með góðu. Aðeins eitt viðborf er rétt í
l'.finu, viðhorf kærleikans. Hversu marga og mikla raun
seni kærleikurinn verður að þola, má bann ekki liaggast
'hð minsta. Elskið óvini yðar. Og svo djúp og sönn á sú
elska að vera, að liún jafnvel biðji fvrir ofstækjendum.
Hærra og hærra stiga hugsanir Jesú. Hann liorfir í anda
a föður sinn á himnum. Hann sér, hvernig hann lætur
sol sína renna upp vfir vonda og góða og senda þeim
öeisla sína nreð birtu og yl án nokkurs manngreinarálits.
Hann sér frjóvgandi skúrir koma af himni vfir akra og