Kirkjuritið - 01.07.1940, Side 18

258
Ásmundur Guðmundsson:
Júli.
engi. Guð lætur jafnt rigna yfir réttláta og rangláta. Ilvort-
tveggja er honum vottur um kærleika Guðs og ímynd
hans. Guð elskar hæði vonda og góða, réttláta og rang-
lála. Þannig á kærleiki mannanna einnig að vera. Guð
sjálfur er takmarkið, sem ])eim ber sífell að hafa fyrir
augum. Lægra skal ekki stefna og láta sér nægja að elska
þá aðeins, sem elska á móti, eða lveilsa eingöngu bræðrum
sínum. Leiðin liggur í hæðir, upp til Guðs. Verið þvi full-
komnir eins og faðir yðar á himnum er fullkominn.
Þannig markaði Kristur mönnunum leiðina til fullkomn-
unar. Furðuleg leið við fyrstu sýn, óskiljanleg, ófær. En
þó er þetta eina leiðin, sem liggur lil lifsins, meðalvegur
ekki til. Kristur hélt liana hverja stund æfi sinnar og sýndi
með því, að hún er búin oss mönnunum. Hann gekk um
kring meðal rangsnúinnar og þverbrotinnar kynslóðar,
kendi í brjósti um Iiana eins og hjörð, sem engan hirði
hefir, og græddi þá, er sjúkir voru á líkama og sál. Ivær-
leiki hans náði til allra, einnig þeirra, er hötuðu hann mest
og ofsóttu. Jafnvel bak við þyngstu orðin, er hann mælir
til þeirra, má finna hjartslátt kærleikans. Þegar svört hel-
ský heiftar þeirra dró saman yfir höfði honum, lrorfði
liann á þá leiftrandi kærleiksaugum. Ljósið skein i myrkr-
inu, en myrkrið tók ekki á móti því. Þegar þeir bjuggu
honum dauða á krossi, hað hann: „Faðir, fyrirgef þeim,
því að þeir vita ekki, hvað þeir gjöra“. Fyrir þá, fyrir alla
menn lét hann lífið, svo að þeir skyldu sjá og reyna kær-
leika Guðs — taka, ef svo mætli að orði komast, á klæða-
faldi hans. Kristsleiðin í lífi og dauða og frá dauðanum
aftur lil lifsins er leiðin til fullkomnunar.
En þegar sú leið hlasti við, þótt ekki væri í fyrstu nema
fyrir fáum mönnum, rann upp dagshrún nýrrar aldar.
Þeir urðu búnir sigurafli við sigur .Tesú Krists. Þeir sáu,
að leið lians lá til lífsins, dauði hans var aðeins heimför
til föður hans á himnum. Hann lifði áfram með þeim lífi
hjartans og varð þeim þannig vegurinn, sannleikurinn og
lífið, og handan við dauðann blánaði fvrir bjartri eilífð