Kirkjuritið - 01.04.1943, Qupperneq 21

Kirkjuritið.
Þjóðerni og kirkja.
131
eftir því og á ekki að fara eftir því. Þetta verður allt
orðið gamaldags, þegar uppvaxandi kynslóðin er orðin
gömul, og hún vitnar þá í það eins og ímynd heilbrig-
isins gegn því nýja, sem þá verður komið.
2. Hin leiðin, hitt viðhorfið við hinu nýja, er að verða
við því eins og' maður. Fara eftir ráðleggingum postul-
ans: Prófa allt og' lialda þvi, sem gott er
En hvernig á að fara að því?
Rithöfundur, sem skrifar mikið um siðferðismál og
þjóðfélagsháttu, segist hafa fengið bréf á þessa leið:
Vertu ekki að þessu. Kenndu mönnum bara að elska
bverir aðra, og' þá er allt gott.
Já, segir liann, en i bréfinu stóð ekki, hvernig ég ætti
að fara að því.
Sama mætti ef til vill segja um þessa leið, sem ég
gat um, að mæta hinu nýja, bregðast við því eins og
niaður.
En það er nú samt eina leiðin. Hvort sem heldur er
l»n að ræða hætturnar, sem að okkur steðja af dvöl
herjanna hér og öðru, sem af ófriðnum leiðir, eða hinar
hætturnar, sem stafa af stórstreymi nýja tímans inn
yfir strendur landsins, þá er ekkert, sem getur bjargað
þjóðerni okkar annað en manngildi okkar sjálfra, virð-
lng okkar fyrir okkur sjálfum, skarpskyggni á hætturn-
ar og hinar réttu leiðir og viljaþrek að fara þær réttu
leiðir.
Við erum eins og sjómenn i stormi úti á hafi. Það gagn-
ar ekki að óska sér í land né sakast um að hafa farið
a sjóinn. Það gagnar ekki að þrá betra veður. Veðrið er
skollið á, og við erum í hringiðunni. Kunnum við að haga
seglum í þessu veðri og eigum við þá stjórnkænsku, það
þrek og þann sanna, yfirlætislausa kjark, sem þarf, til
þess að hjai'ga hinu islenzka fari heilu úr veðrinu?
^ era má, að þeir viðburðir gei’ist, að barátta okkar
sé vonlaus vegna aðsteðjandi atburða. Skipið getur bor-