Kirkjuritið - 01.04.1943, Síða 27

Kirkjuritið.
Þjóðerni og kirkja.
137
ingarstundum og hún stendur einnig á verði i hvers-
dagslífsins stríði og striti.
Allstaðar kemst kirkjan að — ef hún g\ætir þes.s ao
nota tækifærin.
Allt þetta á hún í krafti þess, að hún flytur mannkvns-
ins helgasta mál. Það er hennar allsherj arvegabréf,
hennar embættisskírteini. Það er hennar aðgöngumiði
að hverjum manni, frá konunginum til kotungsins.
Presturinn er sendiboði liins liæsta og hann er sendi-
boði hans til allra manna.
Ekkert er honum óviðkomandi. Ekkert er fjær sanni
en það, að kirkjan eigi ekki að láta þjóðernismál sig
skifta sakir þess, að verkefni hennar sé að hoða Guðs
°rð. Ekkert er fjær sanni en það, að hún eigi elcki að
láta sig skifta hið jarðneska föðurland af því að hún
boði föðurlandið á himni. Einmitt af því að hún fer méð
náðartilboð hins hæsta, er hún send til allra um öll
þeirra mál. Öll skepnan stynur, öll skepnan bíður eftir
endurlausn, allt er liðúr í þessu mikla starfi. Þjóð vor
er í hættu. Hvernig mætti það vera, að það væri kirkj-
unni óviðkomandi?
Hvernig getur kirkja íslands komið fram sem vernd-
ari þjóðernisins nú á þessum tímum? Þetta er vanda-
mál, sem vafalaust má svara á margvíslegan hátt.
Ég vil skoða þessa grein eins og nokkurskonar upphaf
nmræðna um þetta mál, og væri gott, ef prestar og aðr-
lr vildu láta til sín heyra um það. En nefna vil ég aðeins
nokkur atriði.
Fyrst af öllu má nefna hið beina starf kirkjunnar að
kristindómsmálunum og þau álirif til siðferðisþroska,
sem því fylgja. Vel kristin þjóð er sterk þjóð, föst fyrir,
óhagganleg. Sjálft kirkjustarfið er því liið mikilvæg-
nsta þjóðernisstarf. Þess vegna er sú hætta, sem þjóðin