Kirkjuritið - 01.04.1945, Qupperneq 18

Apríl-Maí.
í samkunduhúsum Jerúsalem.
(Minningar frá Jórsalaför).
I.
Það er farið að lialla degi, 7. júlí 1939. Við Magnús
Jónsson göngum vestur götur Jerúsalem inn í Gyðinga-
hverfi allstórt. Við erum sammældir ungum Gyðingi, bók-
sala. Hann liefir lofað okkur því að hitta okkur að lokn-
um starfstíma, en í kvöld hættir hann snemrna i búð-
inni, ])ví að það er fösludagskvöld, og þá hefst sabhats-
lielgin. Hann ætlar að sýna okkur guðsþjónustuhald i
samkomuhúsum Gyðinga. Hann er fyrir á tilteknum
stað, er við komum, og félagi hans með honum. Enn er
verzlað i suinum búðanna, og við sjáum jafnvel unga
menn sitja að spilum. Við spyrjum undrandi, hverju
þetta sæti. „Þeir eru víst ekki mjög trúaðir, spilararnir“,
svarar hóksalinn og hrosir við, „og svo er nú ekki enn
runnin upp sahhatshelgin. Sahhatsdagui inn byrjar þá
fyrst, er þrjár stjörnur sjásl á himninum“. Við stefmun
þangað, sem liús eru allra fornfálegust og lágkúrulegust.
Sól er setzt og kvöldbjarminn fölnar. „Hér eru margar
sýnagógur“, segja förunautar okkar, „því að Gyðingar
úr ýmsum löndum vilja halda saman og halda því guðs:
þjónustusniði, er tíðkaðist í þeirra landi áður. Og í Jer-
úsalem eru sýnagógur alls svo að hundruðum skiptir“.
Við lítum fyrst inn í lítið samkunduhús Jemenhyggja.
Þar er verið að undirhúa guðsþjónustuna. Fáeinir, gaml-
ir gráskeggir sitja þar á hægindum á gólfinu, og einn
mjög virðulegur, likt og faðir Ahraham væri þar sjálfur
kominn. Ungir drengir eru einnig' undir verndarvæng
þeirra. Nokkrar opnar hækur, næsta fornlegar, liggja