Kirkjuritið - 01.04.1945, Qupperneq 19

Kirkjuritið 1 samkunduhúsum Jerúsalem.
137
fyrir framan þá, og einn öldungurinn er þegar farinn að
þylja í hálfum hljóðum.
Þegar við konnun aftur út, djarfar fyrir 3 stjörnum
á lofti. Sabbatssvipur færist yfir. Söngur kveður við úr
ýmsum samkunduhúsum, og víða eru hús uppljómuð.
Fólk gengur út sparibúið og hraðar sér eftir götunum
þröngu, liver til sinnar sýnagógu. Helgin finnst mér
þessa stund eitthvað minna á aðfangadagskvöld heima.
En búningar karlmannanna! Miðaldabúningar að ein-
hverju leyti og' sumir furðulegir mjög, allt eftir því úr
hvaða landi þeir eru ættaðir. Starsýnast verður mér á
loðhúfur heljarmiklar, snoðnar i kollinn, en lóðnan
myndar likt og krans um höfuðið. Jafnvel drengir sjást
^eð þessi ósköp á höfðinu um hásumarið. Mér finnst
eg hverfa eins og aldir aftur í tímann innan um þessa
fornlegu og fáránlegu hátíðarbúninga, og geng i hálf-
gei’ðri leiðslu inn í fyrstu samkunduhúsin.
II.
Gyðingar frá Spáni og Búlgaríu eiga þau. Við nenium
staðar frainmi við dyr og litumst um. Hvert sæti er skip-
að. Við sjáum aðeins karlmenn, á öllum aldri frá bernsku,
°g liafa sumir sjöl um herðar sér. Konurnar fá ekki að
S1fja hjá þeim. Þær eru miklu óæðri. Svo var það að
^ónii karlmannanna ailt frá Evu dögum: „Meingar þær
Ul'ðu, en hinn mátki Guð skapaði skírlega“. Þær eru
UPPÍ á loftinu fy rir ofan okkur og sjást litt eða ekki,
Pví að breiðar spalir eru fyrir framan, og geta þær að-
enis gægzt milli þeirra niður í salinn. Svo óveglegt rúm
ei' þeini búið í Guðs liúsi, áhorfendasvið aðeins og það
1 lakasta lagi. Heldur virðist okkur guðsþjónustan fara
nskijndega fram, og hún lirífur okkur ekki á silt vald.
samkynja kliður fyllir salinn, söiigl og þululestur, allt
i helg 0g biðu, svo að við eigum engin tök á að fylgjast
Jneð einstökum liðum þessarar undarlegu guðsþjónustu.
Eitt atriði hennar skiljum við þó. Allur söfnuðurinn