Kirkjuritið - 01.04.1945, Síða 20

138
Ásnnindur Guðmundsson:
April-Maí.
stendur upp í einu, snýr sér við í átlina til dyra og
hneigir sig'. Hann er að heilsa með djúpri lotningu
sabbatsdeginum nýja. Við Magnús fáum aðeins horn-
auga, og það ekki blíðlegt frá sumiim. Hvísla þeir að
okkur förunautarnir, að einhverja gruni, að við munum
ekki Gyðingar og séum við því mjög óvelkomnir. Síðan
snýr söfnuðurinn aftur innar og' þylur og sönglar í sí-
fellu. Stjórn er á engu betri en fyr, nema síður sé. Við
spyrjum förunauta okkar, hvort við getum ekki fengið
að sjá svipmeiri guðsþjónustu neins staðar annars stað-
ar en í þessum samkundum. „Jú“, segja þeir, „hjá Kas-
ídím“. Þykir okkur nú heldur vænkast málið, því að
svo nefndust Farísear til forna, Kasídím eða Asídear,
þ. e. hinir guðhræddu. Biðjum við förunauta okkar að
fvlgja okkur til þeirra bið bráðasta.
III.
Við heimsóttum Kasídím bæði frá Póllandi og Ung-
verjalandi, og dvöldumst lengst Iijá lnnum síðarnefndu.
Samkomuhús þeirra minnti mig á íslenzka sveitakirkju.
Innst var einskonar altari og lögmálið, „liattóra“, geymt
þar í skáp. Framan á henni var letrað hebreskum bók-
stöfum upphaf boðorðanna. Og er þetta helgidómur
hvers samkunduliúss. Engar myndir eru inni, því að það
getur ekki samrýmzt lögmálinu að dómi Gyðinga, og'
komi það fyrir, að þeir haldi guðsþjónustu í salakynn-
um skreyttum myndum, þá er vandlega breytl yfir þær
á meðan. Stjórnandi guðsþjónustunnar, skrýddur hvít-
um sloppi, stendur fyrir framan helgidóminn, en söfn-
uðurinn situr á bekkjum eða hægindum við langborð.
Eru þau sætin einkum ætluð öldungunum, og sitja þeir
þar hlið við lilið, hvítir á hár og skegg, rauðeygir, með
niðurhjúgt nef, sumir fallegir á svip, en aðrir blendnir
oð skuggalegir. Þykir okkur merkilegt að skoða þessi
mikilúðgu andlit, rist djúpum rúnum með óteljandi
svipbrigðum. Við erum horfnir í anda til tíma Gamla