Kirkjuritið - 01.04.1945, Qupperneq 40

158
Magnús Jónsson:
Apríl-Mai.
það Iieí'ii' verið fyrir unga danska prestsdóttur að l'lytj -
ast, frá blóinlegri náttúru og fjölskrúðugn lifi Dannierk-
ur, út til íslands þess tima, eins og það var þá og eins
og þá var uin það hugsað i Danmörku. En liin unga kona
liefir gengið að þessu eins og hverju sínu verki, fylgt
í'ödd hjartans og treyst Guðí. Og þegar Iiingað kom, eign-
aðist Jiún sitt heimili, fagurt og vel metið þrátt fyrir alla
örðugleika.
Ég held, að frú Helgason Iiafi hrugðizt við þessum
vistaskiptum og öllu, sem þeim hlýtur að fylgja, á þann
fullkomnasta hátt, sem unnt er. Hún gekk sínunýja föð-
urlandi, fólki þess og högum öllum á liönd alveg afdrátt-
arlaust. Hún mun ekki liafa kvartað né kveinað né
barmað sér yfir öllu því, sem hún hafði afsalað sér og
farið á mis. Hún heimsótti Danmörku tiltölulega sjald-
an og þráði ekki vistaskipti. En Inin sleit sitt gamla móð-
urland aldrei undan hjartarótum sinum. Næst heimili
Iiennar mun Danmörk hafa átt fínustn taugarnar i
hjarta liennar. Þetta gat stundum komið í ljós eins og
alveg ósjálfrátt, og þó aldrei á átakanlegri hátt en nú,
þegai' Danmörk varð frjáls. Það var eins og sjúkdómur
hennar þokaði gersamlega um stund fyrir gleðinni. Það
varð lienni nokkurs konar Indíánasumar, upprof rétt fyr-
ir andlátið.
En heimili hennar stóð á íslandi, og Islandi unni hún
falslaust. Hún kynntist Islendingum út í æsai’, og þeir
áttu, þar sem hún var, skrumlausan vin, sem unni þeim
meira í verki en orði. Það var eðli hennar að hlynna
frekar að einstaklingum en láta tilfinningar svífa ofar
öllum veruleika. Hún fylgdi vel áminningu Jóhannesar-
hréfs: Börnin min, elskum ekki með orði og heldur ekki
með tungu, heldur í verki og sannleika. Hún var ákaf-
lega raunhæf kona.
Ég kom fyrst á heimili þessara ágætu hjóna skömmu
eftir aldamótin. Var ég þar svo meira og minna viðloð-
andi á skólaárunum, og einn vetur hafði ég þar fæði og