Kirkjuritið - 01.04.1945, Síða 46

164
Ásmundur Gíslason:
Apríl-Mai.
fór hagurinn batnandi nieð liverju ári. Þar bjuggu þau
stóru búi á þriðja tug ára, með rausn og myndarskap,
þótt talsvert reyndi á kraptana, og oft leggðust þau lijón-
in þreytt til hvíldar að kveldi.
Á Grenjaðarstað var póstafgreiðsla, og mikil gesta-
nauð áður en bilöldin rann upp, þá var þar eftirsóttur
gististaður bæði útlendra og innlendra ferðamanna. -----
Umhyggjan fyrir gestunum fcll að miklu levti í blut hús-
freyjunnar, og var það ærin viðbót við umsjón með stór-
búi. En þótt frú Elísabet væri aldrei heilsuhraust, eða
þrekkona líkamlega, annaðist hún heimili sitt og bú
með stakri skyldurækni og reglusemi, og bar stóri b'ær-
inn á Grenjaðarstað vott um hirðusemi og smekkvísi
búsfreyjunnar.
Auk margbreyttra starfa á heimilinu, tók hún einnig
mikinn og góðan þátt í félagslífi sveitarinnar, og var
manni sínum góður liðsmaður í prestsstarfinu. Hún
stofnaði kvenfélög og söngfélög og varði miklum tima
lil að kenna og æfa söng. Á héraðsmóti Suður-Þingey-
inga á Breiðumýri árið 1915 stjórnaði hún stórum söng-
flokki og fórsl það mjög vel. Jafnan lék hún á orgelið
og stýrði söng í heimakirkjunni, og stundum brá bún sér
lil útkirknanna með manni sínum, ef svo stóð á, að þar
vantaði organista.
Frú Elísabet var gáfuð kona og vel menntuð, glaðlynd
og alúðleg í viðræðum. Upplag bennar og starfslöngun
beindist jafnan mest að músík og söng, en kringum-
stæðurnar fengu benni oft önnur verkefni í hendur.
Henni brá við barðara veðráttufar i Þingeyjarsýslu, en
hún hafði vanist á Suðurlandi, og leiddist snjóþvngslin
á vetrum. Hugurinn leitaði þá til æskustöðvanna, og
hvað mest þegar beilsan fór að bila og kjarkurinn að
þverra.
Arið 1930 bætti séra Pétur Helgi prestsþjónustu vegna
beilsubilunnar, og fluttu þau hjónin þá til Reykjavikur,
byggðu sér bús og bjuggu þar lil æfiloka. Naut hún þá