Kirkjuritið - 01.04.1945, Qupperneq 47

Kirkjuritið
María Elísabet Jónsdóttir.
165
meira næðis en áður, og gat betur gefið sig við bljóm-
listinni og hvílt sig á æfikvöldinu eftir dagsannirnar. Með
benni voru þá fósturdæturnar og tvær kjördætur þeirra
bjóna. Var önnur gift Guðmundi smið Guðjónssvni frá
Eyrarbakka, velgefnum atorkumanni, en lmn er nú fyrir
skömmu látin. Fósturson kostuðu þau til skólanáms,
sem Iézt áður en liann fékk lokið námi.
Síðustu árin, sem séra Helgi lifði, hafði liann á liendi
afgreiðslu Ivirkjuritsins og' innheimtu fvrir Prestafélag
íslands, með aðstoð konu sinnar og fósturdætra. Eftir
andlát lians, héldu þær því starfi áfram, og leystu það
af hendi með sömu alúð og vandvirkni eins og hann, og
kann Prestafélagið henni og þeim öllum, heztu þakkir
fyrir.
Það er fljótgert að líta í huganum aftur yfir farinn
veg, enda þótt liann hafi verið nokkúð langur. Oftast er
það líka svipuð saga, þar sem skin og skuggar skiftast á.
Kunnugum manni dvelst þó oft við minningarnar, og
bros kemur ósjálfrátt fram á varirnar, þegar setið er á
gömlum sólskinshlettum. Hjá þessum hjónum dvaldi ég
°it, og heyrði leikið lag, nú lieyri ég aðeins óminn eftir
bagnað spil. Ásmundur Gíslason.
Við þessa ágælu minningargrein um frú Elísahetu
langar mig að hæta aðeins örfáum þakkarorðum frá
th'estafélagi íslands fyrir allt starfið, sem hún vann því
ani margra ára skeið. Það var sannarlega af alhuga
annið og fráhærri trúmennsku eins og starf manns henn-
ar áður. Og Grenjaðarstaðarlieimilið nýja að Hringbrant
Í14 laðaði prestana að sér, og þeir áttu þar margar ljúf-
ar stundir við ástúðlega gestrisni. Óvíða hefir mér verið
betur fagnað en þar né greiðar hrugðizt við óskum mín-
niu. Ileill Prestafélagsins var einnig heill frú Elisabetar.
Hinzta kveðja liennar hér gleymist mér aldrei né hand-
takið, sem mér finnst vara enn yfir gröf og dauða.
Á. G.