Kirkjuritið - 01.04.1946, Blaðsíða 4

Apríl-Maí.
Páskar.
i. \
Mér þykir sennilegt, að sumir lesendur Kirkjuritsins
kunni að hafa hugleitt oft þessa spurningu, sem borin
var upp fyrir mér nýlega:
Hversvegna höldum við ekki alltaf páskana í sama
mund á hverju ári?
Því er til að svara::
Páskahátíðin er niiklu eldri en kristnin eða sá at-
burður, sem vér höldum liana í minningu um. Hún er
meira að segja örófi vetra eldri cn gyðingdómurinn og
burtför fáeinna ættkvísla af Egiptalandi á 13. öld fyrir
Krists burð. Hún er i uppliafi að dómi lærðustu manna
í trúarbragðasögu og öðrum fornum fræðum Austur-
landa tungfyllingarhátíð að vori með semitiskum hirð-
ingjum. Þegar þeir ferðuðust um eyðimerkurnar með
tijarðir sínar, þá var þeim ljúfari mild birta mánans en
glóðlieitir geislar sólarinnar, sem knúðu þá til að leila
forsælu undir liömrum eða trjám. Mestur var fögnuð-
urinn þá nótt, er vortunglið skein yfir þá fullum
Ijóma og' Iijarðir þeirra voru leknar að bera. Þá fórn-
færðu þeir fýrstu lömbúnum eða kiðlingunum, sjálfum
sér og lijörð sinni til lieilla, héldu veizlur og' stigu dans.
Af þessum sérkennilega dansi mun Iieitið páskar dregið,
því að sögnin liebreska „pasach“ þýðir að haltra.
Hebreunum í Egiptalandi teksl að varðveita þessa
siðu feðra sinna, og verpur á nýjum hjarma, er Móse
boðar þeim Jahvetrúna og leiðir ])á til Kanaans. Þar
blanda þeir smámsaman blóði við frændur sína Kan-
verjana og verða fyrir miklum áhrifum af trú þeirra
og menningu. Páskahátíð þeirra og' hátíð Kanverja um
sama leyti, er þeir hefja uppskeru og færa fyrstu korn-
bundinin að fórn, renna saman í eitt. Er þá hátíðin ým-