Kirkjuritið - 01.04.1946, Blaðsíða 55

Kirkjuritið.
165
og þær stærri; og engu gæti það spilll í þessu efni, ])ótt
hún legði fram tillögur fyrir þær, sem eru stærri og
voldugri. — Það yrði aldrei verra en árangurslaust.
En svo er önnur stofnun, sem samkvæmt stefnuskrá
sinni ætti að láta þella mál til sín taka, og þar er mátt-
nr, sem munar um: Verkamannasamtökin.
Eins og kunnugt er, eru það fvrst og fremst mann-
réttindamálin, sem jafnaðarmenn berjast fyrir, og jafn-
nðarmenn eru aðaluppistaðan í verkamannasamtökun-
om. En er nokkurt mannréttindámál mikilsverðara en
þetta?
Það, sem ég óska að gert yrði er þetta: fslenzka kirkj-
an og Alþýðusamband fslands taki höndum saman og
hefji þróttmikinn áröður að þvi marki að fá kirkjur
alira fanda og verkamannasamtök allra fanda til þess
oð sameinast um friðarmáfin — sameina þannig þau
sterkustu öff, sem mannlegur máttur á yfir að ráða, um
þetta mikla vefferðarmál afls mannkynsins.
Ég skal taka það fram, að með orðinu kirkja í þessu
sambandi á ég við allar deildir kirkju Ivrists um víða
veröld, hverju nafni sem þær nefnast.
Enginn skilji orð mín svo, að ég ætlist til þess, að
gengið sé fram hjá þjóðabandalaginu, eða nokkurri ann-
ari stofnun, sem lildeg væri til að styðja þetta (málefni,
síður en svo — en ég geri afdráttarlaust þá kröfu til
kristinnar kirkju, að hún hafi forgöngu í þessu máfi,
beri sjálf aðafhita og þunga friðarstarfsins. Ef hún hefir
oskipt afl verkamannasamtakanna og vitanlega margra
aunara mætra manna að baki sér og til beggja hliða,
lJá trúi ég ekki öðru en að henni verði mikið ágengt.
Það vill líka svo vel til, að æðsta sæti katólsku kirkj-
unnar vjrðist nú skipað niiklum ágætismanni, sem mjög
lætur þessi mál til sín taka.
Mér er það vel ljóst, að ef viðunandi árangur á að
uást, verður mikið að vinna, — miklar fórnir að færa,
því margar torfærur verða á vegi þessa máls. Þar má