Kirkjuritið - 01.04.1946, Qupperneq 18

128
Arndís Þorsteinsdóttir:
Apríl-Maí.
Því fer fjarri, að hugsaðar vættir og forynjur séu ímynd
hinnar fögru, svipmiklu náttúru íslands. Snorri liefði
gjarnan mátt gefa fegurri lýsingu á verndun landsins.
Það er kominn tími til að kasta burtu allri slíkri vætta-
og skrýmsladýrkun og taka upp hærri sjónarmið. Og'
ekki ætti þetta hyski að vera sett sem verndartákn í
skjaldarmerki vors endurheimta lýðveldis*).
Það er Drottins máttuga liönd, er liefir klætt landið
fegurð og tign og reist hájöklakirkjur, ímynd trausts og
tignar kristinnar kirkju.
Það er Drottins volduga stjórn, er verið hefir hezti
vörðurinn um frelsi landsins, fleytt oss yfir alla erfið-
leika og ákveðið landi og þjóð starf og stöðu sem út-
vörður kristninnar og friðarins, i útnorðurhorni Atlanls-
hafsins.
Nú eru timamót í lífi og sögu Islendinga. Oss hefir
fallið mikil hamingja í slcaut. Fyrir rás viðhurðanna fékk
þjóðin að sigla óslcabyr að settu og þráðu marki, endur-
reisn lýðveldisins.
Margt hefir verið ritað og rætl um þetta stórmál, svo
sem vænta mátti. Miklar fyrirætlanir og stór áform fyrii'
dyrum. En litið hefir kristindómurinn verið nefndur í
því samhandi. Og' ætlu þó allir að vita, að lýðræðishug-
sjónin er óframkvæmanleg, nema á grundvelli kristin-
dómsins. Það getur enginn og ekkert skapað hjá þjóð-
inni sannan varanlegan lýðræðisanda, nema andi Krists.
Það er því algjörlega undir þegnlegum dyggðum vor-
um komið, hvort tekst að varðveita þetta dýrmæta fjör-
egg. Framsækin stórhuga þjóð, þótl lítil sé, undir vernd
kristindómsins og með krossfána lýðveldisins að hún get-
ur ekki liðið skipsbrot. Það er ein af sjálfsögðustu skyld-
um vorum að vera þegnholl og löghlýðin í öllu lífi. Séu
*) Eflaust myndi greinarhöf. sætta sig betur viS þetta, ef
hann gæti fallizt á þá skoðun, aS liér væri uppliaflega um að
ræða táknmyndir guðspjallamannanna fjögurra. Á. G.