Kirkjuritið - 01.04.1946, Qupperneq 22

132
Arndís Þorsteinsdóttír:
Ápríl-Maí.
Nú er æsku Islands mikil þörf að kynnast og skilja
Ritninguna. Nú gerast atburðir, er eiga vitnisburði langt
aftur j liðnum tínia. Aðvarandi raddir lirópa frá tímum
Gamla testamentisins og ná alla leið til vor. Aldrei liefir
heimurinn þarfnast og þráð frið eins mikið og nú. Aldrei
liefir bölvun ófriðarins þjakað menn þyngra.
Jesús vissi, að svo mundi fara; að mennina vantaði
ekki neitt eins mikið og' frið. Þess vegna gaf haiin þeim
friðinn, um leið og hann fékk þeim ríki sitt, kirkjuna, í
hendur við burtför sína úr heiminum. „Frið læt ég eftir
hjá yður, minn frið gef ég yður (Jóh. 1J,27). Þetta var
erfðaskráin. Og um leið stjórnarskráin, sem vér menn-
irnir eigum að fara eftir. Síðan er jörðin full af friði
og blesun. Og styrkur kristindómsins er friður og rétt-
aröryggi. Þess vegna þarf kirkjan að hafa sem mest á-
hrif og tillögurétt um þjóðleg málefni og löggjöf. Og'
þess vegna þarf að hefja kirkjuna í það hefðarsæti, er
lienni her i þjóðlifinu, og nefna kristindóminn sínu rétta
heiti: Kraft Guðs, til hjálpar í lífsbaráttu þjóðarinnar,
en ekki hara hugsjón og menning. Ileilaga kirkja Jesú
Krists! Vertu viðbúin að mæta komandi tíð.
„Mikið átt þú í vændum verk,
að vefa úr dauðanum lífsins serk“.
Óskandi væri, að kirkjan ætti hvarvetna sem mestan
og giftudrýgstan þátt í að allar þjóðir eignuðust réttlát-
an, varanlegan frið. Mætti íslenzku 'kirkjunni hlotnast
sú sæmd að þekkja hlutverk sitt, þegar Drottinn hýður
henni að starfa ásamt kristnum þjóðum, að efla og varð-
veita Krists frið á jörðu. Og fái svo íslenzka þjóðin að
vera meðal þeirra þjóða, er liinn mikli framsýni andi
Jesaja sér sér koma langt að, sumir frá norðri og vestri
heim. (Jes. 49,12).
Ef kirkjan eignast kristilegan æskulýðsskóla, sem ég
vona að verði, áður en langt líður, gæti ég ekki hugsað