Kirkjuritið - 01.04.1946, Side 56

166
Apríl-Maí.
fyrst nefna hergagnaauðvaldið. 1 verksmiðjum þess
vinnur Anikill fjöldi verkamanna, sem vitanlega er það
mikið hagsmunamál, að þær starfi áfram. Bendi á þetta
sem eitl dæmi af mörgum.
Ég ætla mér ekki þá dul að leggja fram nein ráð um
])að, hvernig kirkjan og verkamennirnir eiga að vinna
hvaða aðferðum eigi að beita. En markið, sem keppa
verðnr að, er það að skapa þann þroska með hverri ein-
ustu þjóð heimsins, að enginn maður fáist til að taka
þátt í styrjöldum og* manndrápum.
Eitt starfsatriði vil ég henda á, sem hugsanlegt væri
að grípa mætti til:
Ef einhver þjóð — eða forráðamenn hennar — ætla
að ráðast á aðra, og fæst alls ekki til að hætta við það
áform, með góðu, þá sé óðara lokað öllum viðskipta-
sípnböndum við hana með almennu verkfalli, — eng-
in flutningatæki afgreidd hvorki að henni né frá, svo
að hún neyðist til að hætta árásinni.
Að lokum þetta: Jörðin er sannarlega nógu stór til
þess að rúma alla mennina, sem á henni húa, og hún
hefir nóg lifskilyrði handa þeim öllnm.
Hversvégna þá ekki að gera hana að einu friðarheimili ?
Sigurjón Kristjánsson,
frá Kriimshólum.
i
k