Kirkjuritið - 01.04.1946, Qupperneq 62

172
Friðrik Rafnar:
April-Mai.
að finna ástæðuna fyrir þvi, hvernig nútímamenning
mannkynsins lýsir sér. Einn af vorum þekktustu rithöf-
unduin segir í einni af bókum sínum: „Sannleikurinn
er sá, að flestir lifa eins og enginn Guð væri til.“ 'En
þessi skortur á guðsvitund er átakanlegt fráhvarf frá
hinum upprunalega kristindómi, þar sem einn megin-
þátturinn i trúarskoðun hvers kristins manns var skoð-
un I5áls: Hann er ekki fjarlægur neinum af oss, því í
honum erum, lifum og hrærumst vér, og boðskapur Jes-
ú: Guðsriki er liið innra með yður.
Guð hefir alltaf hoð inni fyrir liina leitandi manns-
sál. Hann er alltaf að leita vor í öllu því ásjálfráða, sem
oss her að höndum. Allt, sem fyrir oss kemur og er ekki
að vorum eigin vilja eða fyrir atbeina eig'in gjörða, allt
það, sem eigin mætti vorum er ofviða að sporna gegn,
er tilraun Guðs til þess að nálgast oss. Það kunna flest-
ir ljóðlinurnar úr nýárssálmi séra Matthíasar:
„í sannleik livar sem sólin skín
er sjálfur Guð að leita þín.“
En Guð leitar oftar og víðar sambands við oss, þeldur
en i sólskininu og meðlætinu. llann er ekki síður að
leita vor í sorginni og mótlætinu, hinni margvíslegu og
þungu reynslu mannlífsins. Þá er hann að þröngva oss
lil að koma, þeim sem ekki hafa viljað koma af fúsum
og frjálsum vilja.
Það er oft um það lalað, livað nútímakynslóðina skorti
mest, sem til verulegra hóta mætti horfa. Sennilega er
það lifandi meðvitund persónulegra afskipta Guðs á
þessari tilveru, ekki aðeins hinum sýnilega heimi sem
lieild, heldur af hverjum einstaklingi. Persónulega verð-
um vér ekki þessara afskipta mikið vör, af þvi að Guð
sviftir engan athafna- og viljafrelsinu, fyr en liann má
til. Hann býður öllum til kvöldmáltíðar sinnar, en þeg-
ar menn hvað eftir annað afsaka sig og vilja ekki þiggja
boð bans, þá verður hann að grípa til síðasta ráðsins,