Kirkjuritið - 01.09.1948, Síða 70

244
KIRKJ URITIÐ
Aðallega hefi ég kennt kristinfræðina í fyrirlestrum,
en þó nokkuð með samtali til að prófa skilningsþroska
nemendanna og tryggja betur að þeir fylgdust með. En
yfirleitt virðist mér hinar ungu meyjar gefa máli þessu
góðan gaum, og hefi ég því haft mikla ánægju af starfinu.
Til þessarar kennslu hefi ég varið einum klt. á viku.
En ég hefi grun um, að þegar námsskráin verður endanlega
fullbúin, muni naumast þykja fært, að nota svo mikinn
tíma, þótt um það verði ekkert fullyrt að svo stöddu.
En benda má á það, að sálarfræði barna og uppeldis-
fræði verður þá einnig ætlaður nokkur tími og er hér um
nokkuð skyldar námsgreinar að ræða.
Verði lítill tími ætlaður til kristindómskennslunnar,
hygg ég, að naumast sé um annað að ræða en að kenna
aðallega í fyrirlestrum og reyna þá að nota þessa fáu tíma
til andlegrar vakningar eftir föngum. Eigi hins vegar að
gera kristinfræðina að prófgrein, er óþægilegra að hafa
ekki einhverja handhæga kennslubók að styðjast við, er
námsmeyjarnar geti lesið jöfnum höndum og prófspurn-
ingar geti miðazt við. Telja sumir, að þær námsgreinar,
sem ekki er prófað í, séu að jafnaði vanræktar og kennsla
í þeim verði aldrei nema kák eitt.
Mér finnst standa dálítið sérstaklega á um kristindóminn
að þessu leyti. Þar hefir í raun og veru meira að þýða
andleg vakning og löðun hugans að hugsjónum kristin-
dómsins, en nám ákveðinna þekkingaratriða um hann.
Ást á málefninu er meira virði en utan að lærðar trúar-
setningar. Skilningurinn á fegurð kristindómsins og siða-
hreinleik mikilvægari en skýringar einstakra orða eða
Ritningarstaða. Og þetta er hægt að gefa í gleggra yfir-
liti með fyrirlestrum, þar sem drepið er á aðalatriðin.
En þyki nauðsynlegt að semja námsbók fyrir unglinga-
skóla og gagnfræðaskóla, er líklegt, að hún verði einnig
notuð til hliðsjónar í húsmæðraskólunum. Aðalatriðið er
þá, hvort drottinn vill uppvekja einhvern spámann til að
semja slíka bók, því að það er engan veginn vandalaust.