Kirkjuritið - 01.09.1951, Síða 10

176
KIRKJURITIÐ
og sameinast fyrri hversdagsstörfum. Það getur orðið
erfitt þar, sem menn staiida einir uppi. En þá er bezt að
hugsa aðeins um líðandi dag, að lifa hann andlegu lífi
og láta morgundaginn bera umhyggju fyrir sér. Þannig
léttist baráttan. Svo líður að því, að vini eða vinum er
sagt frá hugsjónunum og smám saman færist starfssviðið
út. Verður þá góður styrkur fyrir hvern og einn að minn-
ast þess, að nú starfi margir víða um land með þeim í
sama anda að þessu dýrlega marki: Sænska þjóöin Guðs
þjóð.
Á eftir er sunginn krossfarasálmurinn eftir Eklund
biskup í Karlstad: Kirkja feðranna á foldu Svía.
Á simnudagskvöldum safnast stundum allt skólafólkið
saman í borðsalnum og skipar sér umhverfis arininn. Þar
logar glatt í brenninu, en annað Ijós er þar ekki. Ýmsh
í fólkshringnum skiptast á um að lesa upp, syngja eða
segja frá. Aldrei finnst það betur en á slíkum kvöldum,
að skólinn er sameiginlegt heimili allra.
En kapella er hjarta þess. Þar eiga menn beztar stund-
ir í Sigtúnum. Kvölds og morgna eru þar haldnar bænii'-
Er það mjög hátíðlegt, en óbrotið. Einkum er gott að
vera þar á kvöldum. Rökkur er yfir, meðan lesið er úr
Ritningunni, og í kyrrðinni til bæna, en meðan sungið er,
streymir yfir hvítt ljós ofan frá hvelfingunni. Einu sinni
á viku er flutt við kvöldbænir stutt prédikun, og aetla
ég að segja nokkuð frá hinni fyrstu, sem ég var við og
get aldrei gleymt. Nemendur og gestir stofnunarinnar
og fólk úr bænum safnast saman, meðan inngöngulag
er leikið, og kapellan fyllist. Enginn er fyrir altari. öll-
um verður það ósjálfrátt að festa augun við krossinn
og ijósin og rósirnar á altarinu. Þá er sunginn sálmur,
og í lok hans stígur skóiastjóri í stólinn. Texti hans er
ummyndun Jesú á fjallinu. Fyrst talar hann um það, sem
þungbærast sé af öllu, — andlega skrælnun. Er mikið
um hana í lífi mannanna. Aðeins eitt ráð er til þess að
vinna bót á henni, — það að stíga upp á fjallið, þar sem