Kirkjuritið - 01.01.1956, Qupperneq 41

7fldtiur írúar og bænar
Ernest Newman segir: Mér hefir aldrei úr minni gengið, h\'ersu hrif-
inn ég varð af kynnum mínum við elztu dóttur Williams Booth, stofnanda
Hjálpræðishersins. Hún var venjulega kölluð „marskálkurinn". Hún var
hnigin á efra aldur, þegar fundurn okkar bar saman, og hún rifjaði upp
minningar sínar frá því, að hún, sautján ára gömul, var send út af örk-
inni til að ryðja „Hernum“ braut, í Sviss og Frakklandi. Ekki skorti hindr-
nnirnar. Oftar en einu sinni var hún lokuð inni í fangaklefa. En hugrekki
þessarar ungu hetju bugaðist aldrei. í>að var unnt að tefja framsókn henn-
ar> en ógerlegt að stöðva hana. Henni kom ekki annað en sigur til hugar,
°g hún lilaut líka jafnan með tímanum. Hvað olli þessu? Augu henn-
ar ljómuðu af gæzku, öryggi og skynsemi, þegar hún svaraði þeirri spurn-
lngu. „Það var vegna þess, að ég vænti þess alltaf, að hið ógerlega ætti
ser stað. Ég var svo sem illa búin á margan hátt. En ég þekkti Krist.
* *
Eg tel mér til sæmdarauka að geta lýst því yfir, að ég er trúaður,
kristinn maður. Ég trúi á mátt bænarinnar. Ég trúi ekki sliku sem kaþólsk-
ur, heldur sem vísindamaður. Með senditæki, sem hægt er að fela i lófa
Slnum, er unnt að senda boð þvert yfir Atlantshaf. En mannsheilinn er
meira völundarsmíði en aflt, sem menn hafa skapað. Fyrst hægt er að senda
þráðlaus skeyti til ák\’örðunarstaðar síns, mundi heilinn þá ekki geta sent
b*nina þangað, sem hún á að berast? Ég tel það og hina mestu ógæfu, ef
menn misstu trú sina á mátt bænarinnar, enda er ekkert þeim til slikrar
huggunar sem bænin. Vafalaust hefði ég beðið lægri hlut í margri bar-
‘Ftu, sem jjgfj Þomj(5 sigrandi úr, hefði ég verið trúlaus og ekki notið
l’ess styrks, sem bænin og trúin veitir. Ég hefi lika oft hugsað á þá lund, að
pess vegna gæfi Guð mér að gera uppfinningar mínar, að ég hefi þráð að
'era verkfæri í hendi hans og finna upp tæki til að efla vilja hans.
Marconi.
* íjt *
Jesús kom ekki í heiminn til að útskýra alla hluti, heldur til að hjálpa okk-
ur til að komast fram úr öllu.
Arne Fjellbu, Þrándlieimsbiskup.