Kirkjuritið - 01.01.1956, Side 45

KRISTILEGT ÆSKULYÐSFÉLAG
35
Þá gekk prestur fyrir altari, og sunginn var sálmurinn allur.
Athöfninni lauk með því, að sungið var versið: „Son Guðs ertu
nieð sanni“.
Milli fjörutíu og fimmtíu félagar gengu í hið nýstofnaða félag.
Kirkjan var næstum fullsetin, og voru langflestir kirkjugestir
®skufólk.
Ragnar Fjalar LÁrusson.
Eftir R. Tagore
Eg hafði farið betlandi hús úr húsi meðfram þjóðveginum. Þá birtist
hinn gullni vagn þinn álengdar eins og dýrlegur draumur, og ég spurði
undrandi með sjálfum mér, hver þessi konungur konunganna gæti verið.
Vonin ölvaði mig, því að mér þótti sem þrautadagar mínir væru á enda.
Eg staðnæmdist og beið þeirrar ölmusu, sem gæfist óbeðið, og að þú stráð-
Ir ógrynni auðæfa á götu mína.
Hvað gerist, þegar vagn þinn staðnæmist lijá mér? Þér verður litið á
nilS, °g brosandi stígur þú niður úr vagni þínum. Eg fann, að loksins hafði
kamingjan hlaupið mér í fang. Þá réttir þú skyndilega frarn hægri höndina
°S segir: „Hvað getur þú gefið mér.“
En sú konunglega snilli að biðja betlara beininga með opnum lófa! Ég
'!ssi ekkert, hvaðan á mig stóð veðrið, og stóð undrandi á báðum átt-
Uni' Síðan tók ég hikandi alsmæsta sáðkomið, sem mér hafði gefizt, upp
Ur lna^ niínum, og lagði það í lófa þinn.
En hvílík var ekki rmdrun mín, þegar ég, að kvöldi, tæmdi pokann
nnnn á gólfið, því að innan um allt skranið, fann ég örlítið ekta gullkorn.
Þá harmaði ég það sáran, og óskaði þess af öllu hjarta, að ég hefði gefið
þér allt — já, allt, sem ég átti.
G. Á. þýddi.