Kirkjuritið - 01.01.1963, Síða 8

Prófessor Jóhann Hannesson:
Miskunnsemd Guðs má ekki gleyma
Eins og fadir sýnir niiskuiin börnuni sínuni,
eins hefir Drottinn miskunnað þeim,
seni óltast liann. — Sálni. 103,13.
1
Vér kirkjunnar fólk væriun vandlát börn ef vér á þessu ári
skyldum gleyma að minnast miskunnar Gufis. Mannkvnið hef-
ur „horfl ofan í liyldýpið — og liönd Drottins liefur vissulega
gripið í taumana“, sagði einn af stjórnmálamönnum vorum
um síðustu áramót. Með furðulegum hætti liefur Guð á liðnu
ári lialdið aflur af hinum voldugu — og gefið þeim nokkra
stillingu — til hve langs tíma veit enginn maður. Ekki með
dularfullum liætti eða furðulegum fyrirbærum liefur Guð gert
þetta verk, lieldur liefur liann gripið inn í gang sögunnar og
vægt oss á þann veg, sem vér verðskulduðum ekki, en liöfðum
þó sem börn lians beðið liann um. Hann liefur sýnt að hann
vill vera vor Guð — og hugsar friðar-liugsanir með oss og
hefur heyrt vorar friðarbænir.
Vér værum einnig vanþakklát börn ef vér gleymdum að
minnast velgjörfia manna, þeirra er fyrir oss og með oss vinna
og með oss hiðja um miskunn Guðs handa öllum lýðum. Þökk
sé Guði fyrir hið góða, sem liann gefur oss gegn um samferða-
menn vora á vegferð lífsins. Og glevmum ekki hvað vér skuld-
um Guði að þökk fyrir lians miklu náð: Að leggja oss alla
fram í þjónustunni fyrir Skapara vorn og Frelsarann, Drott-
inn Jesúm Krist og fyrir náunga vora á þessu nýbyrjaða ári.
Elska lians á að fylla hjörtu vor — bæði þegar vér í þjónust-
unni liittum fyrir hlýju trúarinnar (calor fidei) og þegar fvrir