Kirkjuritið - 01.01.1963, Page 9

KIRKJURITIÐ
3
oss verður ís vantrúar og; lijátrúar (glacies infidelitatis). Og
óttinn við að brjóta lians heilaga lögmál ætti ekki að líða oss
úr minni.
II
„I styrjöld fella stríðsaðilar sín á milli úr gildi lögmál rétt-
lætis, sannleika og kærleika“, segir einn kunnur guðfræðing-
nr. 1 stuttu máli: Lögmál Guðs fella þeir úr gildi. Og lirinda
þar með frá sér möguleikum miskunnsemdar Guðs og gleyma
henni. Maður verður óvinur fyrir það eitt að tilhey7ra framandi
«óvinaþjóð“. Það var þetta, að fella lögmál Guðs úr gildi milli
þjóða, sem við lá að gert yrði fyrir nokkrum mánuðum og
vikum.
I Faðirvorinu hiðjum vér að vilji Guðs verði einnig hjá oss,
segir Lútlier. Og hvernig verður það? „Þegar Guð ónýtir og
liip-drar öll ill ráð og vilja, sem því vill aftra að vér helgum
Guðs nafn og lians ríki komi — svo sem er vilji Djöfulsins,
heimsins og vors holds, en styrkir oss og heldur oss föstum í
orSi sínu og trú allt til vorra æviloka. Það er lians náðugi, góði
vilji“. (Skýring við 3. bæn).
Þegar vér menn hlýðiun Guði og sigur er unninn yfir hinu
itla, hæði af Guði og mönnum, þá verður Guðs vilji liér á
jörðu. Meðal Guðs lieilögu þjóna á himni verður hans vilji,
eins og Faðirvorið vísar til. Og frá Guði og hans liinmesku lier-
sveitum keniur oss lijálp. Með honum og hinum heilögu engl-
tnn lians og undir merkjum Jesú Krists, vors Frelsara, göng-
um vér enn einu sinni fram til baráttu gegn öllu illu, fyrir
sigri Iiins góða — Guðs náðuga, góða vilja.
III
Þegar við uppliaf ársins ættum vér að hugleiða þau bænar-
efni, er einkum knýja á, um leið og vér þiggjum árið úr hendi
Guðs sem friðarár í vorri heimsálfu. Biðjum að Guð megi
senda sinn frið þangað, sem nú er ófriður.
„Það var mikil mildi að ekki skyldi verða stórslys á mönn-
um“. Setningar þessarri líkar í frásögnum fréttamanna segja
oss, sem biðjum fyrir öðrum mönnum, frá bænheyrslu Guðs.
Því að vér liöfum beðið fyrir ferðamönnum á landi, sjó og í
lofti. Sízt skyldi gleyma miskunnsemd Guðs þegar liún sýnir
sig áþreifanlega. Þótt aðrir kunni ekki að þakka fyrir sig, þá