Kirkjuritið - 01.01.1963, Page 36

30
KIltKJURITIB
fölliiin biskups ekki síður en liverjum öðrum vígðum manni,
cða jafnvel óvígðum, er fullnægir settum þekkingarskilyrð-.
um og er innan þjóðkirkjunnar.
Af þessum skilningi á starfssviði vígslubiskupa leiðir, að
orðið officiales er ranglega notað í lögunum frá 1909, þar sem
vígslubiskupar eru engan veginn sjálfkjörnir til að gegna störf-
uin biskups, er hann andast eða forfallast. Þennan skilning á
lögunum bafð'i og Einar Arnórsson.
Þegar Skálholtsmálið var á dagskrá s. 1. sumar, var látið að
því liggja, að Skálboltsstaður væri fullsæmdur af vígslubiskupi.
Slíkt embætti, sem raunar jaðrar við að vera heiðurstitillinn
einn saman, væri bæfilegt þeim stað. Samt er eins og liugur
liafi ekki allur fylgt máli, því að ekki liefur örlað á neinum
tilburðum kirkjuvaldanna til að leysa vandann á þann veg. Þó
væri liægurinn lijá. Til þess þarf ekki að breyta stafkrók í
lögum, og vígslubiskup getur setið livar sem vera skal í bisk-
upsdæminu. Hætt er þó við, að alþýða manna léti sér fátt
finnast um þessa lítilþægu lausn, er liún sæi, livar málum
væri komið, að embættislaus biskup sæti Skállioltsstað. Kirkju-
þingi virðist og liafa verið þetta Ijóst. A. m. k. lýsti það yfir,
að viðreisn biskupsstólanna fornu yrði bezt borgið með því
að tengja liana endurskoðun kirkjulöggjafarinnar í lieild.
Það breytir svo engu um gildi þessa þjóðráðs, þó að því liafi
verið lialdið fram, að Skálholtsfélagið liafi einmitt keppt að
því, að vígslubiskup sæti í Skálholti austur. Auk þess er það
ekki heldur rétt, að sú liafi verið stefna félagsins. Mun eng-
inn bera brigður á, að formaður þess og núverandi biskup
íslands mæli fyrir munn þess, er liann segir í riti sínu Víð-
förla, að ekki sé nema ein lausn Skálholtsmálsins: „AS skipta
landinu í tvö biskupsdœmi. Þau gætu orðið 3 síðar. Norðlend-
ingar um það . .. Skálboltsbiskupsdæmi mundi ná yfir liið
forna stifti austan Hellisbeiðar“. Skállioltsbiskup yrði „full-
myndugur í sínu stifti svo sem lög yrðu til sett. ... 1 kostnað
þessarar ráðstöfunar þarf ekki að liorfa. Biskup í Skálholti
þarf ekki að verða dýrari en vígslubiskup“.
Með þessum orðum er tekið af skarið um, að Skálboltsfélag-
ið, sem átti frumkvæði að viðreisn Slcálliolts, sló alls ekki úr
og í, lieldur krafðist þess, að „fullmyndugur“ biskup tæki við
stólnum.
J