Kirkjuritið - 01.02.1965, Blaðsíða 27

KiRKjuniTin
121
JÖRUNDUR GESTSSON, HELLU:
Kirkja Krists
Hún stendur sem vörSur i aldanna ólgandi móSu
um allt þaS fegursta, dýrasta, helgasta og bezta
og Ijósin í turnunum hennar, sem vitar á veginn henda
til verSandi skilnings á öllu því göfgasta og mesta.
Sú bygging er traust, sem aldanna storma stendur,
liver steinn er þar skráSur meS tímanna sagna ristur
og grunnurinn mikli, sem aldrei aS eilífu bifast
er alvaldsins fórnandi náS, vor Jesús Kristur.
Á öllum timum viS ölturu musterunna
eiga sálirnar helgar stnndir í trú og lotning.
Þar bœnirnar stíga til móts viS inn mikla anda
í máttugu skjóli þínu kristninnar drottning.
Og fylkingar œttliSa fœra sín biirn til skírnar
í faSm sinnar stóru móSur, svo blessun þau hljóti.
Og þangaS er sótt, — þá síSasta förin er farin —
fyrirbam þín, aS náSar Drottins hver njóti.
Og hvar sem mennirnir guSshús af griinni reisa,
er gengiS til móts viS allífsins bjarta Ijóma.
Trúin á GuS, er allt, sem viS þurfum aS eiga,
hún ein gefur réttinn til lífsins helgustu dóma.
ViS allari drollins er öruggur griSastaSur,
þar augu frelsaruns skyggna þitt breyska lijarta
og.ást lians og mildi, bœn þína bera til hœSa
og binda vitund þína kœrleiksgeislanum bjarta.
Kirkja Droltins, — hvort stór eSa smá hún stendur, —
stefnuna gejur hverjum, sem villtur leitar.
Því verndara hennar, hans er mátturinn, valdiS
hvort, sem þú trúir eSa ekki, vilt eSa neitar.
Hún stendur á verSi í aldanna ólgancU móSu
um eilífSarneistann, lífsgeislann skínandi bjarta.
Hún vísar þér leifi svo þú ráSvilltur ratir til hennar
°g reisir þér kirkju drottins í eigin hjarta.