Kirkjuritið - 01.02.1965, Blaðsíða 38

KlKKJliUlllD
132
sem niður féll við eða skömrnu eftir ferniingu og auðnist að
finna trúarlega fótfestu á þeim grundvelli sem þá var lagður.
En efalaust er, að þetta fólk liefði í öllum skilningi verið bet-
ur sett, liefði það ekki barnatrúna eina á að byggja og svo
munu þeir líka margir, er aldrei auðnast að finna aftur engla
þá, er börn þeir þekktu fyrr...
Já, þcgar við liugleiðum þá rýru uppskeru, sem fermingar-
undirbúningur okkar almennt virðist gefa, þá fer ekki hjá því
að ýmsar spurningar vakni.
I mörgum tilfellum gelum við prestarnir ugglaust sjálfum
okkur um kennt að verulcgu leyti, — að við liöfum ekki gert
allt, er í okkar valdi stóð eða séum ekki starfinu vaxnir. Efa-
laust er og að það lieiðna andrúmsloft, sem börnin og ung-
mennin svo víða lifa og lirærast í ræður hér miklu um og það
er að minni liyggju örlagaríkast í þessu samhandi. En auk
]>essa eru svo uppi ýmsar raddir um, að 14 ára aldurinn, sá
fermingaraldur, sem nú tíðkast hjá okkur sé ekki alls kostar
vænlegur til árangurs.
Eg liirði ekki um að rekja hér vangaveltur sálarfræðinnar í
þessu samhandi, þótt ég leggi engan veginn lítið upp úr niður-
stöðum liennar, en það mun mála sannast, að á þessu aldurs-
skeiði sem öðrum sé þróun og þroski mjög einstaklingsbundinn
og ekki um neinar undantekningarlausar allslierjarreglur að
ræða og það er alveg sama að þessu leyti, hvaða aldursflokkui'
tekinn er. Hitl er svo auðvitað, að almennt eru unglingar á 14-
aldursári komnir inn á það hreytinga- og byltingaskeið, er á
ytra borði einkennist m. a. af meiri eða minni uppreisnarlineigð
gagnvart hvers konar forskriftum og ýmis rök má ugglaust færa
fyrir því að fermingin með tilheyrandi undirhúningi vrði ár-
angursríkari, ef þetta ætti sér stað síðar en nú gcrist og þá lieliít
ekki fyrr en að afloknu gelgjuskeiðinu eða um 17—18 ára aldur,
en það er t. d. venjulegur fermingaraldur í reformeruðu kirkj-
unni í Hollandi.
En slíkt liygg ég, að sé nánast um tómt mál að tala við okkar
aðstæður, alla vega er öruggt mál, að yrði feriningin látin
dragast eitthvað verulega framyfir skyldunámsaldur, þá mundi
ekki nema eitthvert brot af ungmennunum fermast, — þar
koma m. a. til atvinnuhættir okkar.