Kirkjuritið - 01.06.1977, Blaðsíða 9

EgiísstöSum hiS innra.
gqUrn ætlaö, altariö í mannsins barmi:
skki^ _Drottinn’ Guð þinn, þú skalt
skaoari Guð' hafa en mig' segir
mann. mmS 09 Íarðar 09 allra
hvertaU9Um h'ns hei9a höfundar er
himininT3813 altari eins og hróp '
fen ig upP- En nu hefur það hróp
það <5 SVan Jesus Kristur er svariö.
hoða em nÚ dýrki® óafvitandi, þaS
17 24?^ yður> sagði Páll í Aþenu (Post.
’ )■ Og þag, sem hann bosa5j,
sltari6171 ^afði forna® sjálfum sér á þv
ofan 'f S6m. var kross. sá, sem hafö
jörð n3 stigið yfir mærin, sem skilji
dauða9hhl|min’ duft og eilífð’ líf °!
p ’ 61 39an Gu® 09 sekan manr
meSair,Ur '.kirk)u íslands er ekk
9angari millj Guðs og manna
eins og niðjar Arons áttu að vera og
margir aðrir, að breyttu breytanda.
Prestar kristinnar kirkju færa ekki
fórnir af því tagi, sem Hebreabréfið
hefur í huga. Menn sjá ekki Krist í
skuggsjá fórnarprestsins á sama hátt
og lesendur fornir. En líta þeir ekki
samt til prestsins í því skyni að koma
auga á Krist, finna Guð? Hugmyndin
um mannlega meðalgöngu milli Guðs
og manna er vísast nokkuð djúprætt,
þótt dulin sé og ómeðvituð. Hún kem-
ur stundum fram. Ekki síst í þeirri
neikvæðu mynd, að menn segjast hafa
misst trúna af því að þeir urðu fyrir
vonbrigðum af kirkjunni eða ein-
hverjum fulltrúum kirkjunnar. Tilgreina
gjarnan prest í því samþandi, nefndan
eSa ónefndan.
87