Kirkjuritið - 01.06.1977, Blaðsíða 74

inu eða hinu postullega predikunar-
embætti og ýmsum greinum þess,
skírn og guðsþjónustuskipan safnað-
ar, sem finnur sig kallaðan til þjón-
ustusamfélags við Guð eins og fyrr
var sagt, og tákni þessa samfélgas,
kvöldmáltíðinni. Einstaklingar safnað-
arins mynda bræðrasamfélagið í gagn-
kvæmri þjónustu, sem er einnig
hluti félagsbyggingar kristins safn-
aðar. Henni tilheyrir einnig játningin.
í öðru lagi verður form safnaðarins
að taka tillit til þjóðfélagsaSstæðna,
án þess þó að safnaðarhugtakið breyt-
ist. Félagsleg bygging safnaðarins,
safnaðarstarfið og starfsformið, allt
verður þetta að gegna þjónustuhlut-
verki í hjálpræðis- og kærleiksstarfi
Guðs fyrir synduga menn. í þessari
þjónustu þarf að vera vakandi hugvits-
semi, skipulagsgáfa, skynsemi o. m. fI.,
sbr trúboðsstarfsaðferðir Páls postula.
Þungamiðjan I lifi og starfi safnað-
arins hlýtur að vera hin reglubundna
sunnudagsþjónusta (sbr t. d. W. Rott,
Gemeinde, IV. Gemeindeaufbau und
Gemeindepflege, í R.G.G., II. bindi,
dálk. 1340) með kenningu postulanna,
samfélaginu, brotningu brauðsins og
bænunum, eins og guðsþjónustum
frumsafnaðarins er lýst (Post. 2:42,
I. Kor. 15:1nn, 14:1nn, 11:23nn), þar
sem Guð talar og menn svara, þar
sem menn fá næringu trúarlífi sínu í
samfélagi við Guð og bræðurna. Vér
sögðum, að sá hluti safnaðarins, sem
kemur saman til guðsþjónustunnar,
væri lítill. En guðsþjónustan má ekki
miða eingöngu við hann, heldur líka
hina, sem sjaldan eða aldrei taka þátt
í sunnudagsguðsþjónustu safnaðarins
eða eru ekki limir hans og standa
152
fyrir utan (sbr. W. Rott, op. cit., dálk-
1340). Takmarkið hlýtur að vera, ^
allir, ekki aðeins visnaðar greinar’
heldur og framandi greinar, verði
andi á stofninum, sem er Jesús Krist'
ur, sbr líkingarmál Páls postula í Ró^'
11. Postulinn Pétur segir annars veð'
ar: „Komið til hans, hins lifandi steir>s
... látið sjálfir uppbyggjast, sem lifanó'
steinar í andlegt hús, til heilags prest^'
félags til að frambera andlegar fórn11
Guði velþóknanlegar fyrir Jesút"
Krist.“ Síðan segir Postulinn: ,,En Þ®r
eruð útvalin kynslóð, konungl^1
prestafélag, heilög þjóð, eignarlýður
til þess að þér skulið víðfrægja dáð11'
hans, sem kallaði yður frá myrkri t1
síns undursamlega Ijóss (I. Pét., 2:4"^
5, 9—10). Þungamiðjan í guðsþjónUs1
unni er kenning postulanna flutt
hinu postullega embætti predikun^
innar, sem ekki styðst við neitt
mannlegt áhirfavald eða erfðir, hel°
ur sannfærandi mátt anda og kraft01
Jesú Krists (I. Kor. 2:4). í predikunit1’11
skal flutt áminning Jesú, fyrirgefn11^
hans, leiðsögn og fræðsla. Leitast sKs
við að tala til fólksins, þar sem Þ0.
stendur í hinu hversdagslega líf‘>
máli þess og um vandamál þess
neyð og þá ekki það eitt, sem Þv
af
þykir gott að heyra, heldur og í
auðmýkt og hreinskilni um það,
Guð hefur við oss öll að tala og
kann að þykja óþægilegt. Kristur
allf
serf
0sS
ka11'
ar oss til guðsþjónustu og hlýðm
öllum sviðum mannlegs lífs, í
þjónustustundum safnaðarins, á hei,in
ili, á vinnustað, á skemmtistað, í ír'
stundum, í viðskiptum, í stjórnmá1^
o. s. frv. í dag lifir hinn kristni söfnv
á íslandi á nýjum áður ókunnum sl°