Kirkjuritið - 01.06.1977, Blaðsíða 81

'iánaraStæSu tM þess að rekJ’a Það
starfj ’| en VM benda á. ac5 í kirkjulegu
sé j'a '9gur áherzlan á að starfstækið
0g farve9Ur fagnaðarerindisins fyrst
tivoi-fernSt' Þa vaknar spurningin um,
Ma|claSl|ífnUÍ5UrÍnn e'9' aS tara Ut ' aS
rnenn S emrntanir ®5a standa fyrir al-
sjáifgg menmngarstarfsemi. Það er
lific aj9t°9 nauSsynleg þjónusta, sem
en qet 'nni ei9imegu þjónustu hans,
gn Ur aidrei komið í stað hennar.
ins, see'ns vil e9 geta, safnaðarblaðs-
hver ^ 6r mikiivægt starfstæki. Sér-
fjöirituanuður ætti að geta ha,dið úti
segði f U eða Prentuðu blaði, sem
andi ra starti safnaðarins, flytti fræð-
enn f re'nar eða útdrætti úr greinum,
sjáifir rjæur bar sem safnaðarmenn
að eesfr1/1111 Vér víkJa nokkrum orðum
höfum Wytestarff safnaðarins. Vér
isiðir [ egar Sefið til kynna ýmsar
Vér bentu^^H^' V'S bað’ um ,eið og
' heiid ieiðir ‘ safnaðarstarfinu
verga , - ^skulýðsstarfið hlýtur að
'ífið f he0^3 tengs,um við safnaðar-
ast Up '. ’ °9 Það verður að byggj-
heidur ten9 Sama hatt> okki fráskilið
sarnan °9 hii®stætt. Söfnuðurinn
tuii°rðnurnndUr SæSi at bernum °9
börn °g u En ^aS er ýmisle9‘’ sem
innbyrðis n9iingar eiga sameiginiegt
réttla»tjr s- 6lra en með öðrum og það
6iris oq <,erStai<a aðgreinda starfsemi
starf. þettannUCÍagaskeia °9 unglinga-
Ut trá safna»tart burtum vér að hugsa
'ð rneðai f arhu9takinu eins og starf-
90 tenqia U °rðna fólksins. Það þarf
i,ti safna»aUn9a teikið guðsþjónustu-
'^^sguösbí -rmS’ ei<,<i aÖeins í æsku-
alni*nnu nn“'un"i heldur og hinni
nnudagsguðsþjónustu (sbr.
W. Thiel, Kindergottesdienst, í R.G.G.
III., dálk. 1282).
Þegar [ sunnudagaskólanum þarf
starfið að miðast við trúariðkunina,
og gera verður ráð fyrir lítilli sem
engri fræðslu heimilanna. Starfsform-
ið þarf í aðaldráttum að lúta formi
hinnar almennu sunnudagsguðsþjón-
ustu. Sálmar og bænir og predikun
þarf að vera við barna hæfi og stutt.
Messuna þarf að útskýra vel, svo að
þau skilji hana. Hún er fyrrihluti og
þyrfti helzt að vera borin uppi af unga
fólkinu sjálfu. Þetta hefur verið fram-
kvæmt þannig hér á landi og sungu
ungmennin það messuform, sem rak-
ið var hér að framan með tónlagi
Sigfúsar Einarssonar og án undirleiks
organista. Þau fóru einnig með störf
meðhjálpara. Þetta þótti þeim vænt
um. Síðari hluti sunnudagaskólans
mætti gjarnan vera ýmis konar fræðsla,
upplestur o. fl. Þar sem húsakynni
væru fyrir hendi mætti með aðstoð
fleiri sunnudagaskólakennara skipta
börnunum í flokka, þar sem guðsþjón-
ustan væri undirbúin, en síðan söfn-
uðust öll börnin saman til sameigin-
legrar guðsþjónustu.
Meðal eldri unglinga sé farin svip-
uð leið, en þeir hafðir út af fyrir sig.
Það þarf að leggja starfið eins mikið
í þeirra hendur og hægt er til að vekja
ábyrgðartilfinningu þeirra, án þess þó
að þvinga þau. Uppbygging trúarlífs-
ins og fræðsla skal einnig miðuð við,
að þeir dragi jafnaldra sína inn í guðs-
þjónustulífið. Hér koma til greina sömu
starfstæki og starfsform og getið var
um í sambandi við starf fullorðna
fólksins hér að framan.
Hér vil ég þó geta sérstaklega
159