Kirkjuritið - 01.06.1977, Blaðsíða 47

ejman þing kristinna safnaða. Hver
ö|| fSta deild kristinnar trúar og raunar
a raía|ög, hverju nafni sem þau nefn-
fiöl’ afa fengiS fyrirmæli um að senda
ha|aiennai' sendinefndir. Þingið á að
t| a 1 Þ'nghúsinu. Hver hefur nokkurn
skvm^6^^ tala® um annað eins? Hvað
^ u Þeir nú vera að brugga?"
Ir .. ®staðarvoru uppi getgátur. Marg-
ar junnar menn minntu á yfirlýsing-
stfornarinnar um fullkomið trúfrelsi.
ekk,nK*iC'1ard Sa ' 9e9num Þstta. ,,Er
i p'. dað sama að koma fram hér og
°tS(asslancl!? Lenin varði ákaft hina
til v traflol<ka þangað til hann komst
hund Sner' 113,111 við f3ta®!nu °9
fan raS Þúsunda slíkra létu lífið í
svef^h^™' Fyrst er kirkjunni stungið
atn 0rn °9 síðan er höggið látið ríða
VirS
^ofuð rædcfum V!® Solheim. Hann var
ákVörgrÚb°^sins °9 hann varð að taka
V iö
’ 1 förum öll og munum tala hreint
Sa9öi hann.
þinghæRknUm degi fetuðum við UPP
Svalirn Þarna satu Þeir aiiir> fyiitu
sa|, ^ 3r 9ólfplássin í hinum stóra
'hótmeei ameðstruarmenn og gyðingar,
menn 4onn ^ °9 rétttrunaðarkirkju-
ar, rabu blskupar, prestar og prélát-
rnenn Rlar °9 niúhameðskir framá-
Sta|jn y auðir tanar héngu alls staðar.
Seti sa 3|!- f°rmie9a kosinn heiðursfor-
sátu aip undunnar. Á upphækkuninni
istaflokk'^ tl0tuð|:)aurarn!r ! kommún-
Petru QnUm’ iePPtorsætisráðherrann
ráðherrar°T2ha’ hinn voldugi innanríkis-
en ráðs^ h60hard0 Georgescu. Áður
frarnkveee nan hofst var jafnvel athöfn
ieiðtoaa md 9f Patr!arka. Kommúnista-
rnir 9erðu krossmark fyrir sér.
Þeir kysstu helgimyndina, þeir kysstu
á hönd patríarkans.
Ræðuhöldin hófust. Groza, sem var
einfaldlega Moskvu Quislingur, til-
kynnti að hin nýja stjórn í Rúmeníu
væri hliðholl trúarbrögðum, öllum trú-
arbrögðum, og myndi halda áfram að
greiða prestum laun. Raunverulega
voru áætlanir á prjónunum um hækk-
un launa til stéttarinnar. Þessu var
tekið af miklum fögnuði.
Prestar og prelátar svöruðu hver af
öðrum. Þeir lýstu því hversu glaðir
þeir væru yfir hinni velviljuðu afstöðu
stjórnvaldanna til trúarbragða. Ríkið
gæti treyst kirkjunni ef kirkjan gæti
treyst ríkinu. Biskup einn ræddi um
straum allra mögulega litra stjórnar-
stefna, sem hefðu sameinast í kirkj-
um í sögu þeirra gegnum aldirnar. Nú
bættist rauði liturinn við og það gleddi
sig. Öllum þessum gleðilátum var út-
varpað yfir heiminn beint úr salnum.
Þessi skrípaleikur var fráleitur og
andstyggilegur. Kommúnisminn hafði
í yfirlýstri stefnu sinni útrýmingu trú-
arbragða. Hann hafði sýnt sitt rétta
andlit f Sovjetríkjunum. Þessir þjón-
andi menn, sem þarna voru saman
komnir, töluðu svona af hræðslu við
örlög sín og fjölskyldna sinna, þeir ótt-
uðust að missa atvinnuna og launin.
Þeir hefðu að minnsta kosti getað þag-
að í stað þess að koma fram með
smjaðri og lygum. Það var eins og þeir
væru að skyrpa í andlit Krists. Ég fann
að Richard var reiður svo ég færði
[ orð, það sem ólgaði innra með hon-
um, í hjarta hans. Ég sagði: ,,Vilt þú
ekki þvo þessa hneisu af andliti
Krists?"
Richard gerði sér grein fyrir stöð-
125