Syrpa - 01.06.1914, Blaðsíða 25

ÍSLENZKAR ÞJÓÐSAGNIR
215
Hann var svo snar í öllum hreifing-
um að snginn kom á hann höggi,og
slapp ómeiddur milli raðanna. Skifti
þá Þorleifur liði sínu. Nokkrir eltu
Bullufranka er rann suður endilanga
eyna, en hinir færöu skipið. Þegar
suður kom á syðsta eyjarhala steypti
ræningjaforinginn sér í sjóinn og
lagðist til sunds þvert yfir ísafjarð-
ardjúp og stemdi á Ögurhólma.
Voru þá hinir komnir með knörrinn,
og hófst nú eltingaleikur bæði harð-
ur og langur. Þorleifur stóð í fram-
stafni með byssu sína hlaðna, og lét
skotin óspart dynja á skrokk ræn-
ingjaforingjans; en ekkert sýndist
ætla að d'uga. Bullufranki synti í
ótal króka, og stakk sér undan skot-
unum, og gjörði Þorleifi og félögum
hans sem erfiðasta eftirförina. Þann-
ig barst leikurinn þvert yfir djúpið,
og hafði þá Þorleifur sent honum 19
skot úr byssu sinni, og ræninginn
þó ósærður. Var þá all-skamt eftir
til Ögurhólma. Þá tók Þorleifur
byssuna í 20 skifti, og var nú venju
fremur lengi að því. Sögðu svo
liðsmenn hatis að þá myndi hann
hafa tjaldað því sem til var af dul-
speki sinni, og fornum fræðutn!
Sagði Þorleifur þeim að þetta yrði
sín síðasta sending til Bullufranka,
og ef hún eigi hitti fjanda þann,
myndi hann aldrei verða af mönnum
sigraður.
En svo fóru leikar, að hinn hraust'
ræningjaforingi, lét líf sitt fyrir
þessu töfraskoti; og Þorleifur frels-
aði ísfirðinga úr greipum hans, og
þág bæði lof og laun fyrir hið mikla
þrekvirki sitt.
Klettagjá ein er í Ögurhólma að
vestan,er síðan er nefnd Bullufranka
gjá. Þar féll ræningi þessi fyrir
morðvopni GaldraLeifa. — Gjáin
er hið eina sém heldur nafni hans á
lofti.
Líkið af Bullufranka rak upp í
Ögurhólma og var þar dysjað sem
annað svívirðilegt hræ. Það var á-
litið Óguðlegt ver’k að grafa leyfár
slíks stórglæpamanns í vígðri mold
og innan um sannkristna menn. Það
gat ntáske raskað ró framliðinna
væri hann fiuttur þangað. Þannig
var trúin í þá daga.
Löngu síðar blésu bein hans upp.
Og sólin skrældi höfuðkúpu Bullu-
franka um langan aldur.
Svo sagði mér gamall maður og
sögufróður, er fæddur var um 1776
að fram á sína daga, hefði hauskúpa
ræningjaforingans verið þar á hrakn-
ingi fyrir öldum hafsins. Hún hefði
verið óvenjulega stór og sterk. —
Hefði hún liklega átt skilið að kom-
ast á eitthvert forngripasafnið, væri
hún enn við liði.
Þegar Þorleifur kom til Ögurs
aftur, spurði Ari hvernig gengið
hefði. Þorleifur svaraði:
Loksins verður lýðnum rótt,
— lyktaði sagan þanninn —
að fjandinn hefir sjálfur sótt
svarta glæpamanninn.
IV.
Bullufranki var nú fallinn, en það
var ekki alt búið fyrir því. Hann
átti enn á lífi aldraða móðir suður á
Spáni. Hún var hin vesta galdra-
norn og fordæða. Þegar hún hafði
sannfrétt með hvaða hætti sonur
hennar lét lífið, hugði hún ágrimmi-
legar hefndir. Keypti hún þá að