Syrpa - 01.06.1914, Blaðsíða 36

226
SYRPA
m
til að lagfæra liárið, scm liékk í
smá flækjum niður með kinnunum.
“Hún var cinkennilcg að sjá kon-
an sem við mættum,” sagði ferða-
maðurinn, og benti til baka.
Stúlkan stöðvaði hestinn og stökk
eitthvað fyrir munni sér, en greip
svo fram í fyrir sjálfri sér og sagði:
“Manstu eftir skriðunni sem við
fórum framlijá á fjallinu, hérumbil
tvær mílur héðan.”
“Eg fór framhjá svo mÖrgum
skriðum.”
“Já, en Jiað var kyrkja öðru megin
Við þessa.”
“Var ]>að ekki gömul skriða.?”
“Jú; það er langt síðan liún féll,
þar bjuggu foreldra hennar. Skrið-
an gjöreyddi bænum. Um það
leyti var liún átta til níu ára
gömul. Foreldrar hennar og syst-
kini og alt sem lifandi var lést,
nema hún ein komst lifandi af.
Þegar fólk kom að, fanst hún í öng-
viti hinu megin við ána, þangað
hafði skriðan borið hana.”
Ferðamaðurinn varð hugsi. “Hún
hlýtur að vcra tii einhvers ætluð,”
sagði liann að lokum. Stúlkan leit
upp, og bcið lengi, en augnaráð
þeirra mættust ekki. IJún scttist
á kistuna, og þau liéldu áfram.
Dalbotninn varð breiðari cftir því
scm nær eyi inni dró. Bæirnir lágu
niður á sjálfu sléttlendinu. Til
liægri var kyrkjan og kyrkjugarð-
urinn umhvcrfis liana, töluvcrt þar
fyrir neðan lá cyrin, sjóþórp með
fjölda liúsa. Flest þeirra voru ein-
iyft, livít eða rauð-máluð, eða þá
als ekki máluð. Nokkrar bryggjur
voru fram með sti-öndinni.
Rcykjarstrokan sást úi’ einu skipi,
en við ármynnið dálítið iengra
í burtu, var verið að ferma tvö göm-
ul barkskip.
Ivyrkjan var ný, bygð eftir gam-
alli norskri trékyrkjugerð. Fcrða-
maðurinn hafði auðsjáanlega gott
vit á því. Hann stansaði og virti
liið ytra útlit liennar íyrir sér um
stund. Steig síðan úr vagninum,
og gekk í gegnum hliðið og upp að
kyrkjudyrunum. Alt var opið,
bæði lilið og dyr.
Hann var ekki fyr kominn inn, en
byrjað var að hringja; og sá hann í
gcgnum dyragáttina brúðför koma
frá þorpinu. Þegar liann kom út
aftur, var hún nærri komin að
kyrkjugarðshliðinu. Og uppvið
það stóð liann meðan hún fór fram
hjá.
Brúðurinn var ung stúlka, kring-
lulcit og þéttvaxin. Allar brúðar-
meyjarnar voru livítklæddar með
hanska á liöndum.
Engin þeirra þorði að líta á hinn
ókunna mann, nema ef vcra skyldi
útundan sér. Ekki var lrægt að
scgja að nein þeirra væri vel vaxin
flestar voru þær lotnar, cin þefrra
var innskeif.
Karlmennirnir komu á cftir, mcð
gráa, brúna og svarta flókahatta á
liöfðinu, í síðum frökkum, kjólunr
eða stutt-treyjum. Iiárið höfðu
flestir þcirra snúið í lrnút fyrir ofan
cyrað. Þcir sem liöfðu skeggi safnað
létu það vaxa á og undir hökunni.
Andlitin voru Jrarðlcg, varirnar
voru óhreinar og ljótar, munnvikin
Jituð af tóbaJei og af mikilli tóbaks-
notkun. Sumir virtust lrafa bólgn-
ar kinnar af sömu ástæðu.
Ferðamanninum varð ósjélfrátt
að liugsa tii hennár; stúlkunnar í