Vekjarinn - 01.12.1903, Side 23

23
börnin. „Já, Jesús bíður, og hvað ætlið þið að gefa
honum ? Jeg get sagt ykkur það fyrirfram að hann
kærir sig að eins um eitt, og ef þið synjið honum
þess, kannast hann ekki framar við ykkur: Hann
viil fá hjörtu ykkar börn, fá að eiga hjartað einsam-
all og skilyrðislaust. Við foreldrarnir ykkar viljum
reyndar eiga hjört.un ykkar, það er satt, en við
elskum ykkur samt ekki eins og Kristur hefur elskað
ykkur og elskar ykkur enn í dag, og það erum við,
pabbi ykkar og mamma, sem segjum: Jesúm fremur
öllu, Jesúm alstaðar, elskið okkur, en í honum,
vegna hans, næst honum; og minnsti parturinn af
þessum kærleika, sem hann heigar, verður nægilegur
til að gjöra ykkur auðsveip og góð börn, gleði okk-
ar og prýði.
Þá munið þið einnig læra að elska allar dýr-
keyptar mannssálir í honum og hans vegna. Þá
munuð þið geta glaðst með glöðum og grátið með
hryggum. Þá munið þið eptir því að það, sem vjer
gjörum gott fátækum, hryggum, veikum eða ferða-
mönnum, það höfum vjer auðsýnt honum. Pað er
harður vetur núna, en þó erum við glöð og ánægð,
laus við hættur og veikindi. — Hlustið á, hvernig
stormurinn þýtur og sjáið, hvernig hann þyrlar upp
snjónum. Og einmitt núna eru mörg fátæk börn,
sem sitja í dimmum kofum, og hafa ekki annað
ljós en snjóinn, ekki annan mat en þurt brauð og
ekki aðra skemmtun en öskrið í storminum; það
eru líka margir veslings forðamenn úti núna. —
Ó, jð, börp! jeg hef reynt það sjálfur. Pegar jog