Vekjarinn - 01.12.1903, Blaðsíða 28

28
traust." — Lúther byrjaði með hljómmikilli röddu
þenna inndæla sálm, og söngurinn steig í hæðir
eins og örugg játning hins óbifanlega trausts, sem
hann hafði verið að tala um: —
„Vor Guð er borg á bjargi traust,
Hið bezta sverð og verja;
Hans armi studdir óttalaust
Vjer árás þolum hverja.“----------
Pannig höfðu hetjur Drottins og herlið hans
sungið í 12 ár, stórir og smáir, bændur og aðals-
menn, lærðir og fáfróðir, allir, sem höfðu vaknað.
— Það var áhrifamikið þegar stáiklæddir riddarar
á brynjuðuin hestum sungu með konum og börn-
um um verjuna, sem aldrei bilar, um orð Guðs,
sem aldrei haggast. —
vri.
„Jeg þakka yður fyrir doktor, og jeg þakka
börnunum og yður öllum,“ sagði kjörfurstinn og
gekk svo þegjandi út. Hann grjet, en það voru tár,
sem mynda hetju. Vjer getum sjeð í mannkyns-
sögunni, hvernig Friðrik kjörfursti var í bardögum,
og það sem meira er í varið, hvernig hann var í
sorg og raunum. —
Lúther fylgdi honum til dyra, og þegar hann
kom inn aptur, sagði hann: „Þið sunguð vel vinir
mínir, það var auðheyrt að hjartað var ekki kalt.
En hvar er Magdalena? Jeg held hún hafi ekki
sungið mcð okltur, — Ilvað cr hún að gjöra þavna?"