Nýjar kvöldvökur - 01.04.1908, Blaðsíða 15

A FERÐ OG FLUGI.
87
verjum og Indíönum, En Lavaredi vildi ekki
setjast að í neinu þeirra, af því að hann vissi
að hann hvorki gat eða mátti borga þar næt-
urgreiða.
Seint um kvöldið var komið útá grasivaxna
eyðisléttu, og ákvað ferðafólkið að gista þar
um nóttina. Af nokkrum smáviðargreinum og
þurru grasi, gat Ramon kveikt allmikið bál,
og kona hans steikti hjartarlærið við það, og
neytti ferðafólkið þess síðan með góðri matar-
lyst, og herra Murlyton veitti 'öllum óspart
skozkt brennivín úr ferðapela sínum. Síðan
lögðust allir til svefns, og sváfu eftir atvikum
fólegir til morguns.
Vér segum eftir atvikum, þvi mývargurinn var
aleitinn, og ónáðaði suma. Lavarede hafði eftir
fáði Ramons klifrað upp í hátt tré, sem stóð
þar í nánd, sezt þar á grein, þarsem hann gat
hallast upp að annari grein, vafið svo um sig
bakleppum af múlasnanum og svaf hann þann-
'g útbúinn, eins og steinn fram á morgun.
Mývargurinn leitaði ekki svo hátt, en hélt
S1g við jörðina; og leðurblökur eru verstu blóð-
sugur á þeim stöðum; fældi Rainon þær með
því, að kynda ofurlítið bál af blöðum vissrar
JUrtar, sem hann tíndi saman.
Þegar komið var á fætur um morguninn,
sá ferðafólkið að ekki var alt með feldu, Mý-
Vargurinn hafði gert ungfrú Aurett blóðrisa á
hálsinum; ábreiðan, sem Indíánakonan svo um-
^yggusamlega hafði vafið utan um hana um
kvöldið áður, hafði fallið ofan af öxl henn-
ar> svo að vargurinn náði í beran hálsinn og
Var þá æði aðgangsharður. Ró var faðir henn-
ar ver farinn. Rað var ekki sjón að sjá hann,
gamla manninn, í framan. Andlitið var alt upp-
hlaupið af ínýbiti, og hann var svo skoplegur í
framan, að samferðafólkið gat ekki varist hlátri
Þótt það hinsvegar kendi sártíbrjóst um hann.
En hann hafði verið svo forsjáll, eins og
flestir enskir ferðamenn, að hafa í tösku sinni
°furlítin meðalakassa, og hann blandaði nú
saman salmíaki og karbólvatni, og þvoði alt
andlitið nákvæmlega upp úr þeim legi og
náði hann sér fljótlega eftir þann þvott.
En það eru fleiri hættur í þessum héruð-
um en mývargurinn. Langt um hættumeiri er
guluveikin. Herra Murlyton hafði kínín til
varnar gegn henni, en Ramon skýrði Lavarede
frá því, að það væri til langtum einfaldara ráð
gegn henni. Bezta meðal gegn veikinni sagði
hann að væri að drekka rommblöndu á hverjum
degi, og hvaðst hann hafa flösku af því í poka
sínum, sem hann vildi gefa honum. Auk þess
eiga menn að baða sig í köldu vatni daglega
og gæta þess að borða ekki of mikið.
aRessum reglum er létt að fylgja» sagði
Lavarede, og hló við. «Eg borða væntanlega
ekki of mikið, þar, sem eg hefi enga peninga til
þess að kaupa mér mat fyrir, og hvað baðinu
viðvíkur, þá verða að líkindum bæði ár og
lækir á leið okkar, sem eg get dýft mér í. Eg
vona því að komast hjá veikinni, sem gæti
orðið mér slæmur farartálmi, og hafið þökk
fyrir yðar góðu ráðleggingar, Ramon.»
VII. KAPÍTULI.
I Costa Rica.
Næsta dag fékk Lavarede að kenna á því,
hversu fátæktin oft þrengir að, og bagar oft
frá þægindum á lífsleðinni, Herra Murlyton var
orðinn leiður á göngulaginu,og hann keypti sér
því umsvifalaust múlasna af Indíana nokkrum,
og reið hann honum nú berbakt, þar sem engan
söðul var að fá.
Lavarede átti fult í fangi með að láta eigi
bera á því, að hann fann til þess hvað Englend-
ingurinn átti betri æfi en hann, sem mátti sveit-
ast á fram á fæti í sólarhitanum. En hann liugg-
aði sig við að gæfan, sem aldrei enn hefði brug-
ist honum þegar hann var í erfiðum kringum-
stæðum, myndi enn áður langt liði brosa við
honum enda rættist þessi von hans fyrri en
hann varði.
Regar liðnir voru níu dagar frá því ferða-
fólkið hafði lagt af stað frá Colon, gisti það
einna nótt í Indíanakofa nokkrum. Daginn eftir
var enn Iagt af stað eftir sléttlendinu og var