Nýjar kvöldvökur - 01.04.1908, Blaðsíða 19

A FERÐ OG FLUGI.
91
frakknesku og með hreinum Parísarframburði,
og segir:
«Jæja, svona fór það, góðurinn minn, nú
fæ eg líklega tækifæri til þess að hefna mín
ofurlítið áyður fyrir háðungarmeðferðina á mér
á «Lorraine'>, og alla klækina sem þér höfðuð
þar í frammi.»
«Bovreuil!» hrópaði Lavarede undrandi.
«Ójá, herra minn, það er Bovreuil sjálfur
°g enginn annar.»
«Og mér er sönn ánægja í þvi, mikilsvirti
húseigandi, að hitta yður hér aftur, en hverj-
um má eg þakka þá æru, sem eg hefi af því
að sjá yður svo langt frá heimkynnum okkar?»
»Og haldið þér bara áfram glensi yðar og
spotti. En ef til vill hafið þér heyrt, að sá hlær
hezt, sem síðast hlær, og á morgun vona eg
að það verði komið annað hljóð í strokkinn.»
-Einmitt það, þér munuð þá líklega vera bún-
ir að finna upp enn þá einhver klækjabrögð
gagnvart mér, ef til vill í samráði við þennan
atneríska fant, sem nefnir sig Don José, og eitt
S|nn var í Masas-fangahúsinu.»
«Eg vil ráða yður til, ungi maður, aðgæta
hetur hófs í orðum yðar. Maðurinn, sem þér
svífist ekki að nefna amerískan fant, er hér
'andstjóri og fulltrúi stjórnarinnar, og því er
hættulegt fyrir yður að móðga hann. Hann
V'H ná í ungfrú Murlyton, og eg mun heldur
en hitt hjálpa honum til þess, en honum er
sama hvað af yður verður, og hefir hann því
gefið rnér fult vald til þess að fara með yður
e'ns og mér lízt.
»Alt er nú vel í pottinn búið hjá ykkur,
gófugmennunum,» sagði Lavarede. og lét eigi
a neinu bera, en satt að segja var hann orð-
lnn áhyggjufullur, og leizt eigi sem bezt áblikuna.
"Þér hefðuð ef til vill gaman af því að
heyra eitthvað uin framtíðarhorfur yðar,« sagði
°kurkarlinn með kuldahlátri.
“Líklega hafið þér mesta ánægjuna af því
sJa!fur að skýra mér frá þeim, og er yður það
sízt °f gott, herra minn.»
. Sjáið til, það mun alt ganga eðlilega til.
A morgun verðið þér settur f syartholið, á-
kærður fyrir þjófnað, og umsvifalaust dæmdur
í æfilangt fangelsi. Pað þykja nú engin ósköp
hér í landi. Raunar eru fangelsin ekki sérlega
þægilegur bústaður, en fangarnir hjara þó alt-
af af, og engin lífshætta ætti það að verða fyrir
yður. En þegar yður verður slept út, verðið
þér búnir að missa af miljónunum, sem þér
eruð að elta, og verður það ekki skemtilegt
fyrir yður. Pegar þér því komið heim aftur,
slippir og snaúðir, neyðist þér auðvitað til að
giftast dóttur minni.«
«Svo þér haldið það. En hugsanlegt er,
að þessar áætlanir yðar séu samt skakkar,*
sagði Lavarede ertandi.
»Og verið ókvíðnir, þér hljótið bæði ánæg-
juna og sæmdina af því að verða tengdason-
ur minn.»
»Pað á ef til vill að verðaeinn hluti hegn-
ingarinnar fyrir múlasnaþjófnaðinn. Pað er
hörð hegning hér í Costa Rica. En það skal
eg fullvissa yður um, að eg læt aldrei loka
mig hér inni í fangelsi eða svartholi til lengd-
ar, þvf að eg skal segja yður, slík húsakynni halda
mér ekki.«
»Um þetta er óþarfi að þræta, en erfitt mun
yður að strjúka. Annars var mjög óforsjált af
yður að leggja leið yðar hér uin, þar sem
vinur minn, Don José, er sama sem einvaldur,
og getur gert alt, sem honun finst við eiga í
hvert skiftið.»
«Auðvitað, eins og bezt sómir sér í frjálsu
landi,» anzaði Lavarede.
Með sjálfum sér var hann samdóma gamla
Bovreuil um það, að það hefði verið ófor-
sjált af sér, að ferðast gegnum þetta land, þar
sem hann gat búist við að lenda í klóm óvina
sinna; en héðan af varð að taka því með still-
ingu er að höndum bæri.
Ekki hafði Bovreuil gamla komið til hugar
að svelfa fangann. Gremjan til hans var líka
farin að réna, af því að nú þóttist’ hann hafa
alt ráð hans í hendi sér, og hafði getað gefið
honum fyllilega í skyn, að nú væru öll sund
lokuð fyrir honum nema að leita á náðir sín-
ar. Peuar komið var að bóndabæ þeim, sem
12*